- Eşinizin neyi var, yoksa yemeği mi sindiremedi.. Belki de ağır gelmiştir yemek, ne dersiniz?
Mine kabusa dönen yemekle ne yapacağını bilemez, elinde evlendiği adamın dokunuşuyla, gözleri sevdiği adamın acımasız bakışıyla, ruhu cennetle cehennem arasında kalmış arafta gibi yanmaktadır.
Bilmez ki bu karşılaşma, bitiş değil felaketin başlangıcı olacaktır.
.............
Kabus gibi yemek nihayet son buldu, şimdi arabanın içinde eve gidiyoruz. Emir yola çıktığımızdan beri tek laf etmedi, bu beni korkutuyor nedense, nasıl korkutmasın bu adamın sessizliği hiçte hayra alamet değil, gerginlikten kucağımda bir birine geçirdiğim parmak uçlarımla oynuyorum. Emir hala sessiz.
- O mu?
Uzun bir sessizliğin ardından çıkan sert ses, araba da bomba etkisi yaptı. Ne demeliyim, '' Evet o, sen yoluma çıkmasaydın evlenecektim. Biz mutlu olacaktık.'' desem anlar mı beni, hiç sanmıyorum.
- Neden soruyorsun?
Başımı çevirip baktığım da arabanın karanlığında, yolların aydınlatma ışıkların izin verdiği kadarını görebiliyorum. Gerçekten sinirli, kahretsin ki çok çok sinirli.
Bir an sessizliğe büründü, arkasından arabanın hızı arttı, son sürat gidiyoruz. Korkuyorum ölesiye korkuyorum. Yemek boyunca maruz kaldığım küçümseyici bakışlar, hayatımın koca bir yalana dönmesi, bunaldım artık.
Arabayı durdurması için titreyen sesimle.
- Lütfen yavaşla...
Tabi o yavaşlamadı, arabanın hızını daha çok arttırıp, sanki hakkı varmış gibi bana hesap soruyordu.
- O DEMİ, SÖYLE HADİİİ!!!
KAÇ GÜNDÜR KARŞIMDA ASLAN KESİLEN KIZ, ŞİMDİ NİYE KORKAK TAVUĞA DÖNDÜ!!!
KONUŞŞŞ MİNE!!!
O MU?
Yanaklarımdan aşağıya süzülen gözyaşlarım benim mağlubiyetim mi? Hayır hayır, bunu bana yapmaya hakkı yok, elimin tersiyle gözyaşlarımı silip, başım dik baktım ona.
- Kim olarak soruyorsun bunu?
Emirin birden gülmeye başlaması kabul etmeliyim bu hali korkutuyordu beni. Deli gibi arka arkaya gülüyordu adam, bu normal mi??? Hiç sanmıyorum.
Araba nihayet bizim evin önünde sertçe durunca, rahatladığımı hissettim. Ne garip zorla getirildiğim bu evi bile benimsemeye başladım. İşte asıl korkutucu olan bu!
Onun kapıyı açmasını beklemeden kendimi dışarı attım, korumalar bizi görünce başlarını hemen yere eğdi.. İçlerinden biri evin kapısını açıp bir iki adım geri çekildi hemen.
Bu hayata alışa bilir miyim? Bu soru beynimin bir köşesinde şimdiden beni yiyip bitirmeye başladı. Arkamdan gelen sert adımları duyuyorum, duymazlıktan geliyorum. Tıpkı diğer davranışlarını duymazdan geldiğim gibi..
Merdivenlerden çıkıp direk odanın kapısını açıp kendimi içeri atıyorum. Ayağımın acısını hissetmemle yatağın bir köşesine geçip oturdum. Sivri topuklu ayakkabıları ayağımdan çıkarıp odanın bir köşesine fırlatıp attım. Mine odanın ürkütücü derecede sessiz olduğunu anlayınca, meraklı gözleri odayı gezdirir, Emirin kapıya yaslanmış bir halde, soğuk bakışlarıyla kendini süzdüğünü görünce, içten içe bıkkınlıkla söylenir. '' Yine başlıyoruz.''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Psikopat Kocam
Narrativa generale- Senin ne işin var burada... Minenin sesi titriyordu korkudan. Tüm gücüyle kapıyı kapatmaya çalışdtı. Onun bu çabası beni sinirlendirmekten başka bir işe yaramadı.. - Görünen o ki, benim küçük karım yaşadıklarından hiç ders çıkarmamış... Onun ç...
