- Senin ne işin var burada...
Minenin sesi titriyordu korkudan. Tüm gücüyle kapıyı kapatmaya çalışdtı. Onun bu çabası beni sinirlendirmekten başka bir işe yaramadı..
- Görünen o ki, benim küçük karım yaşadıklarından hiç ders çıkarmamış...
Onun ç...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sakın bana ihanet etme...
Sakın..
Kendinle birlikte beni de öldürürsün Mine.
.........
Mine
Kendinle birlikte beni de öldürme..
Bir cümle insana hüzün ve korku hissettirir mi? Emirin sözleri hissettiriyor. Ona inanmak istiyorum, içimde ona karşı yeşeren, filizlenen duygulardan korksam da kaçmayacağım artık. Bende mutlu olmak istiyorum, emire istediği şansı vermek istiyorum, onunla kendimi düşündükçe bir yanımı korku sarıyor, bilinmezliğin korkusu sarıyor.
- Ben.. bize bir şans vermek istiyorum Emir. ,Ama sende de bir şeyin sözünü almak istiyorum.
Bana kuşkucu gözlerle bakarak sordu.
- Neyin sözünü istiyorsun Mine.
Yapabilirsin Nine, buraya kadar geldin kızım. Hadi devamını da getir. Sesimin titremesini mani olamadım. Ben çok bir şey istemiyorum aslında, durulmak istiyorum. Sakin bir hayat istiyorum. Çekinerek küçük ellerimi, emirin iri ellerinden birini avuçlarımın arasına aldım. Gözlerimi yine gözlerine diktiğim de bariz bir şaşkınlık gördüm, o gözlerde... Benim de ondan bir farkım yok, cesaretime bende onun kadar şaşırıyorum.
- İstediğin şansı sana veriyorum Emir Aslan. Geçmişi geçmişte bırakıp, senin elini tutuyorum. Gelelim senden istediğime.
Durup kendimi toparlamak için derin bir nefes aldım. Hiç kolay değilmiş bu konuşmayı yapmak. Yapılması lazım. Madem onunla bir yola çıkacam. Herşeyin konuşulması lazım.
- İleri de ne olur, ne yaşarız bilmiyorum. Ne yaşarsak yaşayalım, bir birimize sırt çevirmeyecez.
Olur da güvenin sarsılırsa, gelip bana soracaksın. Bırakıp gitmek yok, yıkıp dökmek yok, kırmak hiç yok.
Söz ver Emir. Sana güvenmek istiyorum, seni sevmek istiyorum. Seveceğim adamın da, beni yarı yolda bırakmayacağını bilmeye ihtiyacım var.
Söz ver.. Beni dinlemeden bir yargıya varmayacaksın.
Konuşmam bitince, susup bekledim ne tepki vereceğini çekinerek bekledim. Lütfen Emir, lütfen beni hayal kırıklığına uğratma.
Çok yoruldum artık. Elini kaldırıp önüme gelen pençemleri geriye doğru çekti, dokunuşları eskisi gibi korutmuyor beni, belki de alıştım. Gözlerini gözlerime diktiğinde orda gördüğüm kararlılık beni rahatlattı. Keskin ciddi bir sesle.
- Söz Mine, ilk sana soracam. Senin de bana soracağın gibi. Bir birimize güvenecez. Tamam mı?
Aldığım sözle içim rahatladı, hüzünle başlayan gülümsemem yüzümü kaplarken onun da benden farkı yoktu.
