CAPÍTULO VEINTIDÓS
Gabi na nang magising ako. Wala sa akin iyong phone ko dahil na kay Sandro pa rin at ayoko namang lumabas para kuhain iyon kaya natulog na lang ako. Madilim na labas at kumukulo na iyong sikmura ko.
Binuksan ko iyong pinto at sinilip si Sandro sa may sala pero wala sya doon. Sumilip naman ako sa kusina at wala rin sya doon. Saan kaya nagpunta iyon? Baka naman nag-ikot iyon rito mag-isa. Kapag ginagawa nya talaga iyon, magagalit talaga ako sa kanya.
Naghanap ako ng pagkain sa kusina pero wala akong mahanap na matinong pagkain doon. May pa service nalang kaya ako ng pagkain. Bahala na si Sandro. Naiinis ako sakanya.
Nanood naman ako ng t.v dahil wala rin naman akong makakain. Wala iyong phone ko para magpadeliver. Tinatamad akong tumawag sa receptionist para magpadeliver. Bahala na to. Hindi na ako kakain.
Palipat-lipat iyong channel na pinapanoof ko kasi wala akong magustuhang panoodin. Ano bang merong network dito sa Pilipinas? Ang baduy. Cycle iyong drama.
Sa inis ko ay muntik ko ng batuhin iyong tv ng remote pero pinili ko na lang na hindi. Huminga ako ng malalim para kalmahin ang sarili ko. Hindi ko alam bakit sobra akong nagagalit. Basta galit ako.
I was about to go back to room and sleep again when I heard a knock. Sigurado namang hindi si Sandro yan kasi hindi naman yan kakatok kaya pinuntahan ko at pinagbuksan ng pinto.
"Hello, Miss Charlotte. Pinapasundo ka po para sa dinner nyo, Ma'am." Sabi ng bell boy if I'm not mistaken. Kumunot iyong noo ko sa sinabi nya. "This way, Ma'am."
"Sino nagpapunta sayo rito?" Masungit kong tanong. Ayoko syang sungitan pero ayokong umalis ng kwarto ng hindi alam ni Sandro pero sya rin naman iyong wala rito at hindi nagpaalam sakin.
"Lo siento daw po ang sabihin ko kapag nagtanong ka po." Tumaas agad ang kilay ko dahil alam ko na agad kung sino.
"Okay. Lead the way." Sabi ko saka sumunod sakanya.
Pumunta kaming elevator. Nakasunod lang ako sakanya at tinitignan iyong ginagawa nya. Pinindot nya iyong botton na top. Nakatingin lang ako sakanya hanggang sa makarating kami kung saang floor kami pupunta.
Nasa pinakadulong pinto kami dumiretso at pinagbuksan nya ako ng pinto. Napatingin naman ako kanya at nginitian nya ako.
"Enjoy your dinner, Ma'am." Tumango lang ako saka pumasok or lumabas sa pinto. Nasa rooftop kami tapos may red carpet tapos may LED sa gilid ng carpet.
Sinundan ko lang saan patungo iyong carpet at LED hanggang sa makarating ako sa table na nakaset. May sofa rin sa gilid at may LED rin nakapaligid para sa liwanag dahil madilim na.
Lumapit ako sa lamesa at isa sa plato ay may nakatuping papel. Kinuha ko naman iyon at tinignan kung anong meron doon. Napakagat nalang ako ng ibabang labi ng mabasa ko ang nakasulat doon.
Lo siento, baby.
-your babe
Nung inikot ko ang tingin ko ay nakita ko si Sandro na papalapit saakin. May dalang bulaklak. As I watch him walk towards me, iyong inis at galit ko sakanya ay bigla nalang nawala. How can I be mad if he doing this?
"Hi." He said when he is infront of me now. He give me the flowers and with a smile, I smelled the flowers at ang bango pero mas mabango si Sandro. "I'm sorry if I was rude to Felix and I'm sorry if I didn't believe you. Can you forgive me?"
"I know if you're not rude, you're not Sandro but please don't be rude to my friends—"
"But Felix is your ex."

BINABASA MO ANG
Way Out (Whipped Series #1)
General FictionWHIPPED Series #1 Alessandro López, a guy who only wants to be lock on his house and play online games and doesn't want the world outside his house and also doesn't know how to communicate besides his friends, He even tell if someone wants to be par...