Way Out (Whipped Series #1)

Capítulo Treinta

CAPÍTULO TREINTA

"Why are you just watching us to eat? Join us, Cha." Nahigit iyong hininga ko ng tawagin nya ako sa palayaw ko. Hindi ako sanay marinig sakanya.

"Join us, Mama. Papa said where going to Enchanted Kingdom. You should eat now so when we get there we will just take a ride in every rides." Dahil sa sinabi ni Xander ay napatingin ako kay Sandro na nilalagyan ng ulam na caldereta iyong plato ng anak.

I small how he just smirk and when Xander looked at him, he smiled widely.

"So eat now, Cha."

"I thought—"

"Cut it off." Pigil nya. Napatingin naman ako kay Xander na sinisimulang idutdot iyong daliri nya sa ulam na nasa plato. "Xander won't totally enjoy if you're not with him."

"Please, Mama. Join us, I know it will be fun." Napatingin naman ako kay Xander.  Nakalabi pa sya.

"Sure." For my son, I'll do everything to keep his smile.

***

Hapon na at nakatulog na sa braso ni Sandro si Xander sa sobrang pagod. Kanina pa kasi sya takbo ng takbo at napagod din kami kakahabol sakanya kaya binuhat sya ng tatay nya.

Mabuti nalang at may picture kami bago nakatulog ang makulit na to. Hindi na nga nakakain eh. Tulog na agad.

"Sa bahay na tayo kumain." Sabi ko at papunta kaming parking lot. 3 pm na at hindi pa kami nakain ng tanghalian pero kumain kami ng pagkain sa loob. Bawal kasi magdala ng pagkain sa loob ng EK.

"You'll cook?" Sandali akong napatingin sa kanya at diretso lang ang tingin nya sa daanan kaya umiwas na ko.

"Sure."

After than we're both quite until we're stuck in the traffic. Sinisilip-silip ko lang si Xander dahil baka magising o kaya malaglag sa upuan. Hindi naman sya malikot matulog baka lang malaglag pag-umikot sya ng pwesto.

Tumingin nalang ako sa labas at pinanood iyong mga naglalako ng tubig at buko pie. Ang hirap talaga ng buhay at talagang lahat ng pwedeng pagkakitaan, pagkikitaan. Kung ganyan din ang posisyon ko wala lang sakin ang init ng araw basta makakita.

"You want buko pie?" Napatingin naman ako kay Sandro at nakatingin sya doon sa naglalako ng buko pie.

Hindi ako sumagot. Hindi naman kasi ako mahilig sa buko pie. Nataranta naman ako ng bigla nyang buksan iyong bintana sa tabi ko.

Iyong paghinga nararamdaman ko tapos iyong pabango nya amoy na amoy ko. Katulad pa rin ng dati. Hindi ako gumalaw sa pwesto ko at hindi rin ako humihinga baka kasi isipin nya inaamoy ko sya.

"Manong!" Tawag nya. Napatingin naman agad si Kuyang nagtitinda at nakangiting lumapit samin. "Magkano po?"

"250 lang isang box, boss."

"Ilan nalang yan, Kuya?"

"Apat nalang boss." Umayos naman ng upo si Sandro at kumuha ng 1k sa wallet nya. Iniabot nya naman iyon kay Manong at iniabot naman iyong buko pie. "Salamat, Boss." Tumango lang si Sandro at ako naman ay ngumiti lang kay kuya bago isara iyong bintana.

Inilagay ko namab iyong buko sa lap ko dahil nakahiga sa ligo si Xander. Nakaraos din kami sa traffic at diretsong biyahe na ulit.

"Bakit apat binili mo?"

"Para makauwi na si Manong. Mahirap magtinda buong araw tapos mainit pa at sa kalsada pa sya nag-aalok. Inubos ko lang tinda nya dahil may pamilya rin syang uuwian." I really loved a right guy. He have a kind and colossal heart. "Hindi ko nga lang kayo makita ni Xander, hindi na ako mapalagay. Paano pa si kuya na araw araw na aalis para kumayod at pag-uwi pa sa gabi kailangan magpahinga. Nawawalan ng oras."