Way Out (Whipped Series #1)

Capítulo Veintisiete

CAPÍTULO VEINTISIETE

"ALEXANDER!" sigaw ko ng makita may umiiyak na babae sa harap nya. Nalate lang akong sunduin sya may inaaway na naman sya. Lumapit ako at napatingin sa batang babae na umiiyak. "Bakit nang-away na naman? Ano bang sabi ko?" Kumunot ang noo nya. Kamukha na nga ng tatay, mana pa sa tatay.

"I didn't do anything. I saw her crying here and handled him a lollipop." Napatingin naman ako sa bata ay may hawak nga itong lollipop. I leaned down for us to see each other.

"Annyeong, wae uneungeoya?" I ask then get my handkerchief and wipe her tears. Umupo naman si Xander sa tabi nya at nakatingin lang sakanya.

"Jib-e galyeogohaessjiman gil-eul gieoghal su eobs-seubnida." (I tried to go home but I don't remember the way.) Napatango naman ako.

"Tsk." Rinig ko kay Xander kaya pinandilatan ko sya ng mata. Maganda naman ugali ko bakit hindi nalang iyon ang nakuha nya? Bakit kailangan kay Sandro pa?

"Bumonim beonholeul asibnikka?" (Do you know your parents number?) I asked and get my phone in my bag. Si Xander naman ay binuksan iyong lollipop nya at nilagay na sa bunganga nya.

"Ye." Saka nya kinuha iyong id nya at binigay saakin. Agad ko naman tinawagan iyong gurdian's number nya. Mabilis naman iyong sinagot.

Sinabi ko lang kung nasaan kami pati iyong bata. Pagtapos ay napatingin ako kay Xander dahil kinakausap nya iyong bata. Kahit may pakagaspang iyong ugali maayos naman sya kausap.

"What's your name?" Napatingin sa kanya iyong batang babae at kinunotan sya ng noo. Hindi kasi masyadong nagsasalita ng korean si Xander dahil mas prefer nya iyong English. "Tss... Dangsin-ui ileum-eun mueos-ibnikka?"

"Kim Hye-rin." Tumango naman si Xander.

"Sanderi." Nilahad pa niya ang kamay nya. Nakangiting kinuha iyon ni Hye rin. Napatigil naman sila ng may biglang sumigaw sa malayo ng pangalan ni Hye-rin.

"Hye-rin!" Tumakbo naman papalapit si Hye rin sa kanya. "Dasineun hajima, al-assji?" Tumango naman si Hye rin habang yakap sya. "Kamsahabnida." Yumoko naman ako ng yumuko sa sakin. Tumayo na si Xander at hinawakan iyong kamay ko.

"Annyeong, Sanderi!" Lumingon naman si Xander at tinanguan lang sya. Napailing nalang ako at nagsimula ng maglakad pauwi.

Pagkauwi naman ay agad kong inasikaso si Xander para makakain ng tanghalian. Walang tao ngayon sa bahay dahil sinundo ni Ate Abby iyong dalawa sa eskwelahan.

"Mama, when will we go back to Philippines?" Natigilan ako sa tinanong nya at nilingon sya. Nakaupo na sya sa upuan at naghahantay ng pagkain. Kanin nalang naman iyong kinukuha ko dahil nakahain na iyong ulam namin.

"After your school." Nakangiti kong sagot ko at tinapos iyong pagkuha ng kain. Umupo na rin ako sa harap nya.

Nilagyan ko sya ng ulam sa ibabaw ng kanin nya para makapagsimula na sya. Ayokong magtanong sya ng magtanong dahil mas nappressure ako. Habang lumalaki sya mas naccurious sya sa Pinas lalo na't andoon iyong tatay nya. I already gave him picture of Sandro because he doesn't make me sleep.

Nagkkwento rin ako tungkol kay Sandro sa kanya at mas naging curious sya sa Tatay nya. Sa 6 na taon na nagdaan, wala syang bukang bibig sa tanong nya kundi si Sandro. I feel bad kasi pinagkait ko sakanya iyong pagkakaroon ng tatay. May balak na talaga ako mula noon pa na bumalik sa Pilipinas pero wala akong pera para makabili ng bahay. Wala akong kasama para sa magbabantay kay Xander. Ayoko namang ipaalaga sa iba iyong anak ko kasi responsibilidad ko iyon kaya tumagal kami rito sa Korea ng 6 na taon.