Henüz yirmi dördünde bir su altı arkeoloğu.
Hayatı eğlenerek yaşamak gerektiğini bilen genç bir kız...
Ama sandığı kadar masum değil.
Neden mi?
Terk edilmiş bir kasaba,
Dillerde uğursuzca dolaşan bir efsane.
Asırlardır devam eden bir savaş.
Ölümle...
"Kalktım." Bağırarak yataktan kalktım ve telefonuma uzandım saat 12 olmuştu ve iş görüşmesi saat 13.20' deydi. Koşarak odadan çıktım ve banyoya koştum. Kapıyı açmamla kafamı söveye vurmam bir oldu.
"Ah!" Eda tam karşımda dikilmiş gülüyordu.
"Kalk Begüm kalk. Önüne bakmadan yürüme." Gülerek beni kaldırırken ona ters ters baktım.
"Bana bak düzgün konuş benimle. Ablanım ben senin..." Ellerini havaya kaldırdı ve gülümsedi.
"Valla aramızda iki yaş var bu nedenle abla diyemeyeceğim. Bugünden itibaren karar aldım değil mi anne?" Kafamı Eda'nın baktığı yöne çevirdim. Annem elinde un leğeniyle sinirle bize bakıyordu.
"Oyalanmayın misafirler gelecek biz daha mantı yapmadık. Hadi Begüm elini yüzünü yıka gel sofranın başına." Yere sofra koymuştu alt dudağımı ısırdım ve mahcup gözlerle anneme baktım.
"Anne şimdi sakın kızma ama benim saat bir buçukta iş görüşmem var. Eda yardım eder sana ben geç kaldım." Son sözcüğü kısık sesle söylemek zorunda kalmıştım çünkü annem gözleri şimşek çakarak bana bakıyordu.
"Kızım sen salak mısın?" Boş boş gözlerimi kırptım. "Hazırlan saat on iki buçuk hala buradasın. Eğer işi alamadan gel mantı dan kaçtın sayar seni mahvederim anladın mı beni?" Kafamı salladım ve Eda'ya gözlerimle işaret verdim.
Oda anlamış olacak ki annemin elinden leğeni aldı ve gülümsedi. "Hadi annem biz başlayalım mantıya Begüm iş görüşmesine gitsin." İkisi sofraya otururken, elim acıyan kafamda banyoya girdim.
Elimi yüzümü yıkadım, saçlarımı taradım ve son olarak dişlerimi fırçaladım. Koşarak banyodan çıktım annem mantıyı çoktan açmıştı.
Odaya girdim ve elime gelen rastgele kıyafetleri giydim. Halka küpelerimi taktım gözlerime su mavisi makyaj yaptıktan sonra bir kaç fıs parfüm sıkarak son dokunuşları yaparak hazırlanma işini bitirdim.
