Playful Destiny

Capítulo Seis

Niccolaio's POV

"HEY SON, how are you?" Dad greeted me pagkapasok ko sa bahay.

Today is Monday and I promised Mom na uuwi ako sa kanila to have dinner and doon narin matulog.

pumayag na din ako kasi wala naman na akong ibang gagawin and sa restaurant lang din naman umiikot ang mundo ko ngayon.

I just got back to work ng mas maaga. Supposedly next week pa ako babalik dahil nag on leave ako para sa Honeymoon na obviously hindi natuloy.

"Okay lang Dad. ganon pa din, busy sa restaurant."

"alright. your mom is in the kitchen, go."

As soon as i got to the kitchen, nakita ko agad si mommy na busy sa pagpreprepare ng mga foods. I just watched her and waited for her to notice me.

I am really blessed because we have her as our mommy. Sobrang maalaga and laging nakaprotekta samin at umaalalay.

I can still remember every stories and lessons in life they have learned that they taught us. Di naman talaga sila nagsimulang mayaman. Average lang ba. But they worked hard for us and hanggang sa nakapagpatayo sila ng Restaurants. And now, it has many branches here in the Philippines and in other countries. It is also one of the reasons why i pursued culinary kahit business yung course ko. I got so inspired by them kaya pinangarap ko din na magkaroon ng klase ng determinasyon na katulad ng kanila. That's when I met Koleen.

"oy Nicc andito kana pala. Bakit di ka nagsasalita jan? Nagagandahan ka ba sobra kay Mommy?"

napatawa na lang ako sa sinasabi ni Mommy. Minsan talaga di ko magets kung sino sa kanila ni Dad ang mahangin. well, i think its a tie.

"hey mom. I missed you." i hugged her tight and then kissed her hair.

"sabi ko naman kasi sayo eh dito ka na lang sa bahay. bakit ba kasi bumukod ka pa eh. tingnan mo namamayat kana! omygosh Niccolaio di ka ba kumakain sa bahay mo? you want mommy to go there everyday? or do you want us to lipat bahay na lang? pwede ko naman iwan dito ang daddy mo malaki na yun kaya na niya sarili niya."

Napailing na lang ako sa sinasabi ni mommy. 2 days pa lang mula ng lumipat ako sa bago kong bahay pero here she is concluding na pumayat ako kahit di naman.

"mom im okay. kaya ko to. this is for me. tsaka malaki na din ako ma kaya ko na magisa. naging busy lang talaga masyado sa restaurant dahil nga matagal akong nawala. And lagot ka kay Daddy pag nadinig niya yung sinabi mo."

"hmp hayaan mo siya. baka sakaling di na maging isip bata yung daddy mo pag iniwan ko siya magisa dito."

tutuksuhin ko pa sana si mommy ng biglang may nadinig kaming parang may bumagsak.

nagkatinginan lang kami ni mommy at sabay na tiningnan kung anuman ang nangyayari.

di pa man kami nakakalabas ng kusina, nakita ko na agad si Daddy na nakaluhod habang sapo ang dibdib at nakayuko na para bang may iniindang sakit.

lalapitan ko na sana agad siya kaso pinigilan ako ni mommy na nakahalukipkip ng nakatayo sa harap ni Dad.

I was about to ask her what's happening when I heard Daddy talking.

"oh bakit ganto? hindi na ba ako ang iyong gusto? tila kay dali sayong iwan ako. oh bakit sinta ko?--"

napakunot noo na lang ako sa sinasabi ni Daddy. Nakatingin lang ako sa kanya then kay mommy na hindi ko alam kung natatawa o naiiyak or naiiyak sa pagtawa.