Playful Destiny

Capítulo Tres

"WHAT THE--!"

"Ouchhh! Mommy naman." hilahin ba naman ang tenga ko. Si mommy talaga. Kawawa na ang mga tenga namin sa kanya eh. Pero mas kawawa si Daddy sinusuntok ni mommy. My oh so understanding Dad. Sigh.

"Get up Niccolaio! Bilisan mo we're going to Nasugbu." mom said while fixing my bed. My mom's really the best and the coolest.

I grunted and hurried to the bathroom to get ready. Its actually 5am and here we are packing things for our mini vacation. Na alam kong inarrange nila for my 'moving- on' process. I know they're worried kaya mas mabuti na din na ganito. Blessing in disguise na rin siguro dahil i get to spend more time with my family.

My Grandparents lives in Nasugbu. Its a pretty cool place. There are many beaches there and may mga tourist spots din sa Batangas. Maybe i'll spend my time trying to divert my attention to something else. Baka maka move on. Malay natin.

7am na nung makaalis kami ng bahay. Kasi naman si Guilia katagal tagal sa banyo. Kala mo na eh don balak tumira. Pag kami natraffic, papababain ko yun ng sasakyan, bahala siyang magtraffic enforcer don.

Nilingon ako ni Niccolo habang nasa byahe kami, "init ng ulo natin brad ah."

Sinamaan ko lang naman siya ng tingin at di na pinansin. Kahit ba nakangisi silang lahat sakin para mga adik eh. Bahala sila jan.

"Hayaan na natin at ganyan talaga pag natanda." dagdag pa naman ng magaling na Guilia na are.

Hindi na lang ako umimik at hahaba pa sa daldal ng mga kapatid kong to. Magsalita man ako o hindi eh may sariling paniniwala naman ang mga abnong are. Maige ng di magsayang ng laway.

"HOY Russo tumayo tayo ka nga jan at parating na ang mga bata. Para kang naistroke jan."

Nagkatinginan kaming lima at napatawa na lang. Inaaway na naman ni Nonna si Nonno. Bully naman kasi si Nonna. Tapos si Nonno naman leader ng mga under. Masyadong patay na patay kay Nonna, buti na lang din. Para hindi siya magalit everytime na binubully siya.

Kami ni Koleen hindi ganon dati. May pagka prim and proper kasi yun. Never ko ata yung naasar. Mejo maarte yun eh. Model kasi siya. Kaya laging may make up kahit pag sa bahay lang nila. Alagang alaga niya ang sarili. Hinahayaan ko lang naman. Kung doon siya kumportable wala naman problema sakin.

Napapaisip tuloy ako ngayon kung pano kami nagtagal ng ilang taon na pareho kaming stiff sa isa't isa. Buntong hininga na lang si brad.

Napalingon naman ako ng may tumapik sa balikat ko. "Hey, we're here to have fun. Iwanan mo muna dito sa sasakyan ang mga problema mo, nak. This day's for you."

"Thanks Dad." i smiled to him.

Pumasok na kami sa bahay nina Nonna. I missed this place. Dito kami lagi nagbabakasyon pag walang pasok.

Kaso mejo napadalang na ang pagpunta namin dito simula ng makagraduate kaming tatlo. Masyado ng naging busy sa trabaho.

"I miei nipoti! (My grandchildren) Finally you're here!" Nonna rushed to our sides and hugged us tight.

"We missed you Nonna." i kissed her temple and hugged her back.

"Niccolaioooooo... Niccolooooo... Guiliaaaaa..." di ko alam kung matatawa ako or what. Slow motion na tumatakbo si Nonno habang sinasabi ang pangalan namin. Talaga naman.

Nakita kong napailing na lang si Mommy at nakangisi lang si Daddy. Habang si Nonna naman ay masama ang tingin kaya alam na. Lagot na naman si Nonno mamaya. Siya naman kasi makulit. Sabi nga ni Nonna, pabata daw ang isip ng Nonno imbis daw na patanda.

"why do I feel like running brothers?" Guilia grinned as she put her arms on our shoulder. And we smirked before looking at Nonno na malapit na samin.

"RUN!"

And Nonno being himself, he continued running slowly while trying to reach us.

He is Over Reacting. Im telling y'all.

He is swinging his arms in an exagerated kind of way. And he is moving his head pretending the wind is so strong. Is he really a grandpa?

Bago pa kami makareact, bigla na lang may nakahawak sa kwelyo ng damit ni Nonno at hila hila siya papasok sa loob ng bahay. It was Nonna and Mommy.

"ciao mio nipote." (Goodbye my grandchildren) He was reaching out his hands to us. "finchè non ci incontreremo di nuovo." (Till we meet again) Si Nonno talaga. Ayaw magtigil kahit alam niyang ibubully na naman siya ng anak at asawa niya. I really salute my Nonno.

NANDITO kami ngayon sa may garden. Kaming lahat maliban kay Nonno na nagtatampo daw sa asawa niya dahil pinagalitan siya sa harap naming mga fans niya.

Hindi ko nga alam kung nasaan siya eh. Hindi naman kasi siya sinusuyo ni Nonna. Tawa nga ng tawa si Nonna na parang hindi iniisip ang asawa niya. But ofcourse we knew better. Binubully na naman nito ang asawa.

Alam na alam nito na ang asawa mismo ang kusang lalapit. And speaking of, i saw Nonno peeking at the door. Syempre, in his own kind of way, the overacting way.

Ano bang hindi overacting sa glass yung sliding door at yung side na open is yung mata lang niya yung nilalabas niya while yung whole body niya is shown because of the glass?

Nakita kong nagkatinginan lang si Mommy at Nonna pero hindi nila binigyang pansin si Nonno.

Geez, i am so close to laughing loudly. Kung hindi ko lang alam na magtatampo din sakin si Nonno at mas hahaba pa ang drama niya, i held it in. Thankfully i succeeded.

I looked at my Dad and heaven knows how i wished i didnt  look. My Dad is currently tiptoeing towards Nonno. These two oldies are really kids at heart.

Before things get mushy, i decided na pumunta na lang sa may pool area. Senti mode ba. Syempre pangatawanan naman natin ang pagiging broken ko.

I opened my phone and stared at it. My Koleen. So many questions started to build up again in my mind. Its suffocating. But I have to let it all go. So I can be happy.

Minutes later, i found myself typing an email address to her. This will be the last time that I'm going to reach out to her.

I need to do this for my family. And for myself. I can only be free if I started to accept everything that's happening and learn something from it. I was raised to be that kind of man.

My Love Koleen,
...

Email sent.