Wasting Charms

Chapter 2

"Hoy kanina kapa tulala d'yan ah? 6 pack ba iniisip mo? Ay sorry ka,wala ako niyan eh"

I was about to encounter a beautiful afternoon,tapos sinira pa ng pabibong Luzere yung moment ko. Sasagutin ko na sana yung tanong nya pero nang hindi pa ako makalingon ay tinapunan niya ako nga unan sa mukha.

"Hey! Talagang wala ka niyan, hindi ka nga nakakapagwork out eh tapos kain ka na lang ng kain puro ka nalang twice hindi naman mapapasa'yo"

I stared at him devilishly and threw the pillow back at him.

Martes ngayon kaya pwede akong lumiban dahil regular lang o di kaya ay rehearsal sa ibat-ibang gagawin daw ng clubs tuwing ganitong araw.

"'lam mo lagi ka talagang kill joy eh. Iniimagine ko na nga lang na asawa ko sila tas ipinagduldulan mo pa'ng walang-wala ako" kunyare ay umaarte siya sabay hawak sa ulo gamit ang likod ng palad.

"Ang lala mo naman kausap, mamimingwit nalang ako ng babae online" he raised his brows for how many times

"Ba't naging weird ka ngayon Ree, kung kahapon ay weird ka mas weirderesteristest ngayon"

"Kaysa sa'yo na puro pag-iisip lang ginagawa matuto ka'ng makisabay kahit paminsan-minsan"

"Paano pag ayaw ko?"

"Edi 'wag sabi mo eh"

Dama ko na sana yung ihip ng hangin at sa pag patak ng malakas na ulan na nakikita ko sa labas, ngunit may nag bibida-bida na naman ayun nawala na ang iniisip ko kanina pa.

Nasanay talaga ako'ng mag standby sa vintage couch (standby daw pero naka upo) malapit sa bintana sapagkat dito ko masisilayan ang buong kalangitan habang umuulan, at diyan ko rin mapagbibigyan ng suhestiyon ng maiisip sa utak(sino ba naman ang makakapag-isip gamit yung puso luh).

Well, it makes sense for me of course. I like cold days especially rainy days.
Kahit kailan ay hindi ko nagustuhan ang mapayapang kalangitan ew, ba't gusto ng mga kaklase ko no'n eh lagi lang naman nilang sinasabi na ang kulay asul ay mismong nagpapakalma sa mga sarili nila.

May gan'on ba?Inaasahan naman kasi na halos lahat ng mga schoolmates ko ay pumapanig sa naaayon sa kagustuhan ng marami.

"I don't like the sun showing up
pwera nalang kung kailangan talaga pati cloudy skies Ree."

"Nagtatanong ba'ko?"

I glared at him

"Hay akala ko ba naman hindi mo'ko kakausapin. Alam ko na iyan ano... palagi mo kayang pinapaulanan sarili mo kaya mukha ka'ng patay napaka puti ng labi mo, tapos itim pa gustong mga suotin."

"You don't care,Maganda pa rin naman ah"

"Luh?"

"Problema mo?" Tinapunan ko siya ng matalim na tingin.

"Alis na'ko ang ganda mo naman kausap tss" nagmamadali siya  ngayong umakyat sa hagdan.

Something like those type of things makes me feel pathetic and I hate it.  Gaya nalang ng mga batang palaboy habang naglalaro ng saranggola at nagtatagu-taguan sarap niyo'ng tirisin eh. I'm just so stubborn.

I don't even like revelries that are childish mostly some 'birthday parties' mas kagustuhan ko pa yung mapag-isa o di kaya ay kasama si Ree buong araw sa manor kaysa kumanta-kanta ng 'Hepe bertdey te ye' heck no. Mas nandidiri ako lalo na sa mga batang malilikot at iiyak-iyak, napaka maiyakin niyo nyenyenye.
if only I can crumple that slushy faces that could turn them into pieces.

"Opo galing ko lang kaka bili ng sapatos, I did had enough of it ikaw nalang kulang dito mommy"

Tumawag nanaman si mommy dahilan kung bakit mag pupursige akong maipabatid na gusto ko na siyang makita.