Her an atom bombası gibi patlayacakmış gibi görünüyordu.
Kum havuzundaki oyuncaklarını alıp arabaya doğru ilerlemeye başladım, Meftun hâlâ kadını öldüreceğine dair mırıldanıyordu.
Arabaya bindiğimizde Meftun'u çocuk koltuğuna oturtup Kemerini bağladım. Ben de yanına geçip kapıyı kapattım.
Onunla şimdi sakinleştirici konuşma yapmazsam eve gidince bütün hıncını şüphesiz Arda'dan alırdı ve ben bir kavgayı daha kaldıramazdım.
-bakma baya öyle, şenin ne kaday yakıyıklı oyduyunu şöyledi beyde kayının dikkatini çeymek için kaydeşinin kafaşına çok hafif bir biçimde küyekle vuydum.
Tek kaşımı kaldırıp suratını inceledim. Dediği gibi hissedilmeyecek bir biçimde vurmuştu diğer türlü çocuk ağlamaktan ortalığı yıkardı.
Meftun'un eli herkesten daha ağırdı ve vurduğu yeri mosmor edebilme gücüne sahipti.
-Öyle kayından hoylan mıyoysun deyil mi?
Kulaklarını indirip gözleri dolduğunda benim de istemsizce gözlerim dolmuştu.
Bana karşı fazlaca duygular besliyordu ve çevremizde aşırı derecede tepki alabilirdik.
Şimdilik onu normal anlamda (Arkadaşca) sevsemde büyüdüğünde bunun değişeceğini biliyordum.
O yüzden şimdilik Meftun'a ayak uydurmaya ve benden az da olsa uzak tutmaya çalışıyordum.
Ama ne kadar başarılı olduğumu Allah bilirdi...
Meftun'un çenesini kaldırıp gözlerimin içine bakmasını sağladım.
-Senden başkasına bakamam ki Gün ışığım. İstesem de o gözlerimi büyük bir zevkle oynarsın. O yüzden millete lütfen sataşma tamam mı? Onlar benim için bir hiç. Benim gözüm senden başkasını görmüyor, o yüzden lütfen kendimi üzme.
-Doyu mu şöylüyoysun?
-Evet Gün ışığım, tüm kalbim ile doğru söylüyorum
Kulaklarını mutlulukla oynatıp bana sarıldığında ben de gülümseyip kollarımı ona sarmıştım...
******
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
