✦twenty-two

332 24 12
                                    

THIRD PERSON'S

"Bakit ka andito?" masungit na tanong ni Shantal nang pumasok si Kairo sa kwarto nila. Iisa lang palaang kwarto sa apartment na kinuha ng magulang nila. Mukhang masyado nilang pinupush ang closeness nilang dalawa.

"D-dito ako matutulog diba?" she laughed again sarcastically.

"Sino may sabi. Dun ka sa sala"

"Shantal naman" he tried to convince her pero masyadong matigas ang puso nito.

"You are the reason kung bakit naghihirap kaya wala kang karapatang magreklamo" he just bowed his down. He doesn't know that living with her is this hard.

Wala na lamang nagawa ang binata kundi lumabas at humiga sa sofa sa sala. Honestly, he was treated more like a prince maybe because of his condition. Masyadong sensitibo ang kondisyon niya kaya dapat lamang na hindi siya pabayaan.

On the other hand, Shantal tried to sleep ngunit pabaling-baling lamang siya sa kama niya. Masyado siyang binabagabag ng sinabi niya kanina kay Kairo. She felt guilt for making him sleep at the living room.

Was she too harsh?

"Argh! Why am I thinking that guy?" tanong niya sa sarili.

"Masyado ba akong harsh?" napabangon na lamang siya sa pagkakahiga dahil sa sobrang bigat ng nararamdaman niya.

"Hindi naman dapat ganito eh!" inis na sabi niya sa sarili bago sinabunutan ang sarili na para bang nababaliw.

"Fine!" kaagad siyang tumayo atsaka huminga ng malalim bago lumabas ng kwarto.

She was about to call his name ngunit nagulat na lamang ito dahil nakaupo na ito sa sahig habang hawak hawak ang dibdib nito at para bang nahihirapan pa siyang huminga.

"Kairo! What— Kairo!" when she saw him ay kaagad siyang tumakbo papalapit sa binata.

"P-please... g-get my.. m-medicines" sabi nito despite his hard breathing. She couldn't help but to cry sa nakikita niya.

"W-where?" tanong niya habang patuloy parin sa pag-iyak. She was very worried at him but she won't admit it to herself.

"Kairo, where?!" he tried to point at his luggage kaya agad siyang lumapit dito at hinalungkat ito until she finally found it.

"Here. W-wait, I'll get you some water" she was seriously panicking kaya tumakbo siya papalapit sa kusina at nagsalin ng tubig sa baso.

"Drink this" sinunod naman siya agad ng binata at uminom ng tubig na inabot ni Shantal.

"T-thank you" nakangiting sambit ni Kairo sa kanya. But she was just looking at him still can't stop crying.

"S-shh. I'm sorry" he gently pulled her closer to him and wrapped his arms around her. He doesn't want to take advantage of the situation but he just can't help it. It feels great to finally able to touch her especially to hug her this time.

"Sorry" nasambit ng dalaga sa kanya. She didn't hugged him back but she just rest her chin at his shoulders.

"Wala kang kasalanan" tanging nasambit ng binata sa kanya.

"Hindi dapat kita pinatulog dito. I'm sorry, Kairo" she still feels anxious. Pakiramdam niya ay kasalanan niya ang nangyare kay Kairo.

"It's not your fault, Shantal. Please don't mind it too much"

"Don't mind it? Siraulo ka ba? Muntik ka ng mamatay dun tapos don't mind it?" he can't himself but to laugh at her. Mukha siyang nangangaral na girlfriend sa pasaway niyang jowa.

"You can sleep at my room. C'mon, I'll help you" as she said tinulungan niya ang binata na makatayo. She put his arms around her waist same as her para masuportahan niya kahit papaano ang katawan ng binata.

He secretly smiled at himself. As he always see her as cold and careless girl but this time was very different. Seeing her other side is more amazing than anyone.

"Umupo ka dyan" sabi niya saka inalalayan ang binatang makaupo sa kama niya.

"Thank you" sabi niya sa dalaga but she didn't reply anything at him.

"Sana sinabi mo na ganyan. Lagot ako nito kay Mommy pag nalaman niya" he forced a smile nang marinig niya ito. Oo nga, she was really not worried at him but at her parents. Kung ano ang sasabihin nila sa kanya once they've know about what happened.

"Congenital Heart Disease" napatingin ang dalaga sa kanya nang marinig niya ang sinabi ni Kairo.

"W-what?"

"Simula bata pa lang ako tinuring nila akong parang prinsipe sa bahay. But you know what?  Buong buhay ko hindi ako naging masaya. I can't be too happy and I can't be too sad. I didn't have the chance to make friends and play with them like the other kids" sa totoo lang ay hindi naman interesado si Shantal sa sinasabi ng binata. But this part was very hurtful. Kabaligtaran ng buhay niya ang nangyare sa pagkabata niya.

"Until I met my friends. Dun ko lang nalaman yung totoong saya. They made me feel what to live in this world. They made me feel that I was not alone everytime" well, she felt the same feeling when she meet her Ate Sunshine. Kaya all these years sobrang iniingatan niya ang apat niyang kaibigan

"Akala ko magaling na ako but then sabi ng doktor, unti unti na namang lumalala yung kondisyon ko. I felt like dying. But I can't, I don't want to die" he said the last words and looked at her straight in her eyes. If only he could tell her what he feels pero hindi niya maaaring gawin yun.

She likes somebody and he doesn't want to embarrass himself. Ayaw niyang magustuhan siya pabalik ng dalaga dahil lang sa kondisyon niya.

"I want to know you, Shantal. I want to be with you. I know I am not your responsibility but please take care of me, will you?" hindi niya alam sasabihin niya kay Kairo. She suddenly felt guilty sa lahat ng masasakit na salitang nasabi niya not knowing he was already suffering.

Sa totoo lang ay hindi niya alam kung anong gagawin niya. Masyado siyang nape-pressure.

"Let's sleep. Kailangan mo ng magpahinga" when she had the chance to look at him straightly para bang nakaramdam siya ng kirot para sa binata. He must been having a hard time everyday.

"Goodnight" sabi niya sa binata ngunit nakaharap siya sa kabilang gilid ng kama.

"Goodnight.. Shannie" hindi na siya umalma pa at hinayaan na lamang ang binata.

Maybe she'll be a bit nicer to him for the next days. Para naman kahit paano ay gumaan naman ang pamumuhay niya.


TO BE CONTINUED..

❛Flirt❜ ┇ HN.K x S.YN✔️Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon