✦sixty

339 24 5
                                    

SHANTAL

"Shantal" napadilat ako at nakita silang apat na nakapalibot sa akin.

"A-anong nangyare?" I tried to stand up pero sobrang sakit ng ulo ko.

"Ate, asan si Kairo?" tanong ko sa kanila. But they didn't answer me.

"It was just a dream right? Makakasama ko pa siya diba?" tama, panaginip lang iyong lahat. It wasn't real.

"Shantal.." I immediately got up saka bumaba para libutin ang buong bahay if ever I would see him again.

"Kairo!" tawag ko sa kanya but no one responded.

"Kairo!" I called once again.

"Shantal, wala na si Kairo" napatigil naman ako sa pagtakbo nang marinig ko si Ate Julia. It wasn't real, Shantal. He wouldn't leave you just like that.

"Nakaalis na yung plane na sinasakyan niya kaninang 6" I looked on the wall clock and it was 8 o'clock. Nakaramdam ako ng inis.

"Bakit hindi niyo ako ginising? Bakit hinayaan niyo siyang makaalis?!" again, my tears began to fall again. Para silang nagre-racing at naguunahang lumabas.

"Ayaw niyang makita ka, Shantal" pakiramdam ko ay hindi ako makahinga sa sobrang kirot ng puso ko.

"Hindi niya kakayaning umalis kapag andun ka" I shouldn't just fell asleep. Hindi ko man lang nasabi lahat sa kanya. Hindi man lang ako nakapag-paalam sa kanya.

"Where was he?"

"He was having his operation tomorrow. They found a donor in Thailand. Sabi ni Yohanne there's a 40% posibility that the operation will succeed" nanghina ang buong katawan ko at napaupo na lamang ako.

"I should be there. Dapat nandun ako sa tabi niya ngayon. Bakit tinago niya sakin 'to?"

"Kairo has a reason, Shantal. Ayaw niyang mag-alala ka so he chose to hide all of this to you"

"Ate, maiintindihan ko naman eh. Wala ba siyang tiwala sakin?"

"Shh. Don't say that, Shantal. Maiintindihan mo rin siya"

"Nga pala, he told us to give you this"

Kaagad kong inabot ang dalawang sulat na hawak ni Lucy.

"The white one ay dati pa. Remember nung pumunta kami nila Troye dito? It was that day. Then the one with the red and blue border was earlier. Sabi niya ibigay ko daw yan sayo"

Hanggang ngayon ay nakatulala lang ako sa sulat na iniwan niya sa akin. Hindi ko alam kung babasahin ko ngayon dahil masyadong masakit ang puso ko. Baka mas lalo lang akong magsisi pag binasa ko iyan ngayon.

Babatukan ko talaga siya pag bumalik siya. No one has the audacity to left me like this except fot him.

You are doomed, Kairo Jung.

Napabuntong hininga na lamang ako saka kinuha ang dalawang naka-envelope na sulat saka binuksan yung plain white na envelope at kinuha ang isang papel sa loob.

Shantal,

Hi Shannie! You are doing good now right? Hindi ko alam kung talagang mababasa mo 'to but probably yes. I wanted to say sorry for everything.

Sa totoo lang alam kong ayaw mo na sa akin simula pa lang. Pero hindi kita sinukuan kase I felt that you are that person. That person that I wanted to spend my remaining days. Iba yung feeling nung nakilala kita.

Hindi ako sigurado kung anong magiging kapalaran ko but I only know one thing that I am sure about.

I like you

I like you so much! Pero useless parin naman yun kase hindi ka maniniwala sakin. To tell you honestly? I'm not a flirt, siguro natuto lang ako kase I wanted you to notice me. I wanted you to pay attention to me. Akala ko gagana iyon pero I am wrong.

I wanted to set you free. 3 months. Just give me some time. Time to spend my days with you, to stay with you.

That was all I want and I can surely guarantee na magiging malaya ka na pagkatapos.

—Kairo

He really wants me to be happy. He wants me to be free. Pero bakit ngayon pa? Bakit ngayong pang alam ko na sa sarili kong mahal ko siya?

Bakit ang galing maglaro ng tadhana?

Gusto ko siyang saktan, gusto ko siyang sampalin ngayon ng sobrang lakas, gusto kong batukan siya pero at the same time I just wanted him to be on my side. I just want to see him everyday. Napaka-komplikado ng lahat.

"I hate you, Kairo Jung. I hate you so much for making me love you. I hate you"

TO BE CONTINUED..

❛Flirt❜ ┇ HN.K x S.YN✔️Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon