〖EPILOGUE〗

426 31 6
                                    

SHANTAL

Hindi ko parin mapigilan ang pag-tawa ko. Pfft, hindi talaga bagay kay Kuya Elijah yung suot niya. Para siyang tanga HAHAHAHAHA.

"Narito tayong lahat upang masaksihan ang pag-iisang dibdib ng kapatid nating si Kairo Jung at Shantal Shin" napatingin ako sa gawi ni Kairo and he was laughing too. Napaka-siraulo talaga.

Nagulat naman ako ng iabot nila Lucy sa amin ang isang pair ng singsing. Inabot niya kay Kairo yung isa while the other one was for me.

"You can exchange you vows now" lumapit naman si Jullien para ipakita kay Kairo ang dapat niyang sabihin habang hawak-hawak ang singsing at ang isang kamay ko. Kahit alam kong hindi 'to totoong kasal, aaminin kong kinikilig ako

"I, Kairo Jung, take you, Shantal Shin, to be my wife. I promise to be true to you in good times and in bad, in sickness and in health. I will love and honor you all the days of my life." nakangiting sabi niya saka ngumiti sa akin

This time, it was my turn. Kinakabahan ako bakit ganun? It was my first time na makaranas na ikasal sa wedding booth. But it really feels great.

"I, Shantal Shin, take you, Kairo Jung, to be my husband. I promise to be true to you in good times and in bad, in sickness and in health. I will love and honor you all the days of my life."

Itinaas niya ang kamay ko along with the ring saka muling nagsalita.

"I give you this ring in God's name, as a symbol of all that we have promised and all that we shall share." Sabi niya saka isinuot sa ring finger ko ang hawak niyang singsing

His smile were beautiful. This is why I always wanted to see him. He was perfect. His eyes, his eyes, even his smile. Sobrang swerte ko at ibinigay siya sa akin. I smiled at him agad at ako naman ang nagsalita

"I give this ring as my gift to you. Wear it and think of me and know that I love you." Buti na lang at nakanood ako ng isang movie kagabi with some wedding lines kundi ay baka nakatulala lang ako sa harap niya ngayon.

"I may now pronounce you husband and wife" nagsipalakpakan ang tao sa paligid but still my attention were still at him.

"You may now kiss the bride" kumabog ang dibdib ko. Teka, akala ko kasal lang. Lines lines lang pero bakit may kiss?! Omggg!

Tinitigan ko lang siya as he was getting closer to me. Oh my gosh! What to do?!

Hindi ko ba marinig pa ang sinasabi nilang lahat. All I can hear was my heart pounding erratically.

Akala ko talagang hahalikan niya ako but then halos matunaw ang puso ko when he kissed my forehead. Hindi talaga siya pumapalya sa pagpapakilig sakin

"I will not kiss you for now. I'll reserve your lips when we're officially getting married" pilyong sabi niya saka hinalikan ang pisngi ko. Aish! This guy!

"You are full of surprises, Kairo Jung. Halika na. Nagugutom na ako" sabi ko sa kanya.

"You can eat me if you want" napabalik ang tingin ko sa kanya saka siya tinignan ng masama. Siraulo.

"Joke lang! Eto naman, hindi mabiro. Pfft"

"Sabi ko kumain tayo pero pinakasalan mo ko" nakangiting wika ko habang nauuna parin akong maglakad.

"I just making sure that you will always be mine" sabi niya saka kinindatan akong muli.

"Possessive mo naman. Hindi naman ako titingin sa iba" kantyaw ko sa kanya.

"Says the one who said no one are allowed to see my handsomeness except you" kaagad na namula ang pisngi ko nang maalala ko yun. Kaagad ko ring tinakpan ang bibig niya pero masyadong malakas 'tong gagong 'to.

"Shh! Hindi ko alam ginagawa ko nun. Wag mo na ipaalala ko" humalakhak siya ng malakas to the point na tinitignan na rin kami ng iba pang estudyante.

"Shut up, Kairo Jung! Siraulo ka talaga. Mahiya ka nga!" saway ko sa kanya pero hindi parin siya nakikinig sakin.

"Sabi ko nga, hindi ako nahihiya pag kasama kita"

"Isa pang banat mo, babanatan na rin kita" tinawanan niya lang ako muli bago kami makapasok ng cafeteria.

Kahit na sira tuktok ng taong 'to, I still love him. Imagine, having supportive family, friends, and especially a supportive boyfriend is enough for me.

We are now in our college life. Sometimes, life will be tough but just keep on going and don't stop loving. Everything happens for a reason. Gaya ng nangyare sa amin ni Kairo. He may left for awhile but everything has a reason.

I remember a quote saying, 'In every rain, there's always a rainbow' means after all the pain and suffering, in the end you'll experience the most feeling you've ever had.

Kung nakaya naming lampasan ang lahat ng pagsubok, we know that kaya mo rin.

I am thankful to everyone who have been reading this story of ours. This may be a regular love story but this will always be special to me

This story may be ended but my love for him will always stay forever here in my heart.

This is Shantal Shin, signing off. Thank you everyone!

THE END..

❛Flirt❜ ┇ HN.K x S.YN✔️Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon