Wake Up

Chapter Twelve

Julian's POV

I am done revising my report when I received a phone call. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko, si Jahsmine yung unang pumasok sa isip ko. It is an unknown number pero sinagot ko pa rin.

-Ongoing Call-
Line: Hello? Is this Mr. De Dios?
Me: Speaking. How may I help you?
Line: I'm from San Luis Medical Hospital, are you a relative of Ms. Jahsmine De Dios?
Me: I'm his brother, what happened?
Line: Naaksidente po sila nung kasama nyang lalaki.
Me: I'm on my way please do everything to save them both.
-End Call-

Lord, no. What is happening? Save them please. Nagmamadali akong nagbihis at kinuha yung susi ng kotse ko. Jah, kapit please, papunta na ang Kuya.

"Yani anak? Anong oras na, san ka pupunta?", pagtatanong sakin ni Dad. Huminga ako ng malalim at sumagot "Dad, magbihis kayo ni Mama, nasa ospital po si Jahsmine at Ken", I tried to stay calm when I heard Mama cried.

"Anong nangyari?", nagmamadali nagbihis si Dad at Mama. "Naaksidente po, I just received a call from the hospital", lumabas na kami at pumasok sa kotse ko.

Pinipigil kong umiyak. "Lord please, save Jahsmine and Ken", I heard Mama praying as she sobs. Please, Jah, Ken,  kumapit kayo.

After few minutes of driving nandito na kami sa hospital at lumapit agad ako sa Nurse's Station sa may emergency area. "I am Julian De Dios, Jahsmine De Dios' brother", sabi ko sa isang nurse at inassist nila kami sa isang bed.

"Jahsmine anak!", iyak ni Mama, ang dami nyang gasgas at pasa sa gawing mukha at sa braso. It pains me so much to see my sister in this state.

"Nurse, yung kasama nya? Kumusta?", pagtatanong ni Dad. "Nasa ICU po sya ngayon Sir, medyo malala po yung head injury nung lalaki", halos pagsakluban kami ng langit at lupa nung marinig namin yung sinabi ng nurse.

"Tell the doctor to save Ken, handa akong magbayad ng kahit magkano, just save him", sabi ni Dad sa Nurse at iniwan na kami nito.

Matapos ang ilang minuto nagising si Jahsmine. "Ken!", sigaw nya at umiyak. "Anak... Shhhh... Nandito si Mama, kumalma ka anak", pagyakap ni Mama kay Jahsmine na humahagulgol. Umalis si Dad to call the doctor.

"Ma, si Ken po? Nasan sya Ma?", paulit ulit na tanong nya kay Mama.
"Kuya Julian... Si Ken po?", tumingin sya sakin habang pinupunasan yung luha nya.

Dumating si Dad ng kasama yung Doctor. "Doc, thank goodness you're here, yung kasama ko po? Nasan sya? Kumusta po sya? Pwede ko po ba syang makita?", sunud-sunod na tanong nya dito.

"He's on the ICU due to his head injury, he's on comatose kaya were making sure that he is totally safe bago namin sya ilipat sa normal room", the doctor answered her questions and she froze.

Why is this happening? I checked my phone, June 7th. 11 months na sila ngayon tapos yung nangyari?

Jahsmine's POV

"Mahal na mahal kita Langga, Gising na"  pagkarinig ko nito'y bigla akong nagising at sinigaw yung pangalan nya. "Ken!", sigaw ko at humagulgol na ako sa iyak. "Anak... Shhhh... Nandito si Mama, kumalma ka anak", pagyakap ni Mama sakin, umalis si Dad to call the doctor.

"Ma, si Ken po? Nasan sya Ma?", paulit ulit na tanong ko kay Mama.
"Kuya Julian... Si Ken po?", tumingin ako kay Kuya habang pinupunasan yung luha ko.

Dumating si Dad ng kasama yung Doctor. "Doc, thank goodness you're here, yung kasama ko po? Nasan sya? Kumusta po sya? Pwede ko po ba syang makita?", sunud-sunod na tanong ko dito.

"He's on the ICU due to his head injury, he's on comatose kaya were making sure that he is totally safe bago namin sya ilipat sa normal room", tumigil yung mundo ko nung marinig ko yung mga sinabi ng doktor.

ICU, Head injury, comatose. Ken. Langga ko. Anong nangyayari bakit ganito?

"Doc, how about my daughter's condition?", tanong ni Mama. "Minor injuries lang naman yung nakuha ni Jahsmine and normal naman yung x-ray and MRI nya", sagot ng doktor.

Di ko alam kung deserve ko ba na okay ako while my man is suffering. I am trying to calm myself and asked the doctor again. "When can I see him kung bawal ngayon?"

"Jahsmine, magpahinga ka muna. Bukas ng umaga pwede mo na syang bisitahin", sagot sakin ng doctor kaya tumango na ako. "Maiwan ko na po kayo meron pa akong pasyente", pagpapaalam ng doctor, nagpasalamat sila Kuya sa kanya at tumalikod na ito.

"Anak, magpahinga ka muna", haplos ni Mama sa buhok ko at inalalayan nya akong makahiga. "Ma, pang-sixth year and eleven months namin ngayon, tapos ganito yung nangyari", I said as my tears started falling again.

"Naging masama po ba akong tao para ganito yung mangyari samin ni Ken?", I asked her at naramdaman kong umalis si Dad. "No, anak hindi ganun yun. May dahilan ang lahat anak, may plano ang Diyos para sa inyo ni Ken", sagot sakin ni Mama.

"Planong paghiwalayin kami Ma? Ganun po ba yun?", tanong ko ulit at narinig kong bumuntong hininga si Mama. "Siya lang ang may alam ng lahat Jashmine, magtiwala ka", pagaassure nya sakin.

Huminga ako ng malalim at tumingin kay Kuya Julian, "Kuya Yani... Ito yung sinasabi ko sayo, ito yung kinakatakutan ko", lumapit sya sakin at naupo sa tabi ko. "Kasama mo kami, aalagaan natin si Ken, hanggang sa magising sya, hanggang sa maging okay na lahat. Matulog ka na bunso para maaga natin mapuntahan si Ken", sabi nya sakin, tumango na lang ako at pumikit. "Kapit langga ko, mahal na mahal kita, gising na"

Justin's POV

Kadarating ko lang sa condo ko dito sa Seoul kasama si Stell ng bigla akong kinabahan, naibagsak ko yung hawak hawak kong baso at napahawak sa dibdib ko. Si Jahsmine yung unang pumasok sa isip ko.

"Hoy Justin! Ayos ka lang ba?", paglapit nya sakin at bumalik ako sa sarili ko. Tumalungko ako at pinulot yung mga bubog sa sahig. "Stell, pakitawagan si Josh, yung phone ko nasa table", pakisuyo ko sa kanya at ginawa nya naman.

"Face time ba?", pagtatanong nya at tumango ako. Ang loko tumawag sa group chat namin kaya ayun si Josh at Sejun yung sumagot.

-Face Time Call-
Stell: Mga dre! Kumusta?
Sejun: Patulog na ko, ano ba yun?
Me: Sejun, nakauwi na ba sila Jah?
Josh: Oo magkasunuran sila nila Sejun. Bakit?
Me: Kinakabahan ako, feeling ko may masamang nangyari.
Sejun: Mga iniisip mo. Teka tatawagan ko si Ken.
Me: Salamat Sejun.
Josh: Kadarating nyo lang?
Stell: Oo, tapos si Justin nagbasag agad.
Sejun: *naka-loudspeaker yung phone na gamit nya to call Ken's phone* Kuya Yani bakit kayo po yung sumagot?
Kuya Yani: Nasa ospital kami ngayon, hindi maganda lagay ni Ken.
Me: Kuya anong nangyari?
Kuya Yani: Justin? Naakasidente sila kanina, yung kotse ni Ken nasira yung brake kaya sumalpok sila sa poste malapit sa bahay nila.
Stell: Kuya, kumusta si Ken?
Kuya Yani: Comatose sya ngayon. Naghihintay pa kami ng resulta ng mga tests nya.
Justin: Si Jah? Kumusta?
Kuya Yani: Tulog sya ngayon, gasgas tsaka pasa lang yung natamo nya. Okay naman sya, pwede ko na iuwi bukas. O sya, Sejun ibababa ko na hah? Tinatawag ako nung nurse.
Sejun: Sige po Kuya, ingat po kayo.
Me: Stell babalik tayo ng Pilipinas bukas.
Josh: Teka lang Justin wag kang padalos dalos. May aayusin ka dyan. Don't worry I'll contact the hospital na pinagdalhan nila kay Ken to transfer him sa ospital ko. Do your errands there atsaka ka umuwi.
Sejun: Josh is right, kumalma ka Justin.
Stell: 2 weeks lang naman kami dito e. Sige na! Magsitulog na kayo. Tatawag kami ulit.
Sejun and Josh: Sige sige.
-Face Time Call End-

Hindi ko na napigilan yung sarili ko at umiyak na. Lord, please guide Jahsmine and Ken. Save Ken. Stell comforted me and eventually natulog na rin kami. Pagod pa rin ako sa naging biyahe namin.

"Jahsmine, tumatag ka. Ikaw naman Suson, kumapit kang gago ka yung proposal mong pinagusapan natin gagawin mo pa"

-------------------
A/N: Updated...

Will Ken wake up?