Zeynep'in bütün gün bulantıları dinmemişti. Biraz temiz hava almak için öğleden sonra bahçeye çıktı. Biraz avluda dolandıktan sonra Akman'ın atıyla kaleye girdiğini gördü. Islak saçları dağınık duruyordu. Zeynep kocasının böyle bile ne kadar yakışıklı olduğunu düşündü.
Akman atını Zeynep'in yanında durdurdu. Attan indi.
"Dinlenmeni söylemiştim."
"Hava almaya çıktım. İyiyim meraklanma." Dedi gülümseyip. "Göle mi gittin?" ahıra doğru yürümeye başlamışlardı.
"Talimden sonra alplerle gittik. Kafaları dağılsın diye." Dedi Akman.
Zeynep kocasını durdurup dağınık saçlarını düzeltti. Yasin'e atı verdikten sonra kuleye doğru yürümeye başladılar.
"Bugün yanıma Çağrı Bey geldi."
"Ne istiyormuş?"
"Bizimle müttefik olmak."
"Demek bunun için gelmişler." Azda olsa hayal kırıklığına uğramıştı Zeynep. Kabul etmek istemese de kalbinin derinliklerinde annesinin gerçekten kendisi için geldiğine inanmıştı. "Sen ne dedin?"
"Müttefike ihtiyacımız olmadığını. Böyle bir cevap beklemiyordu. Morali bozularak yanımdan ayrıldı. Yakında giderler."
"Umarım" dedi Zeynep. Babasından misafiri kovmamayı öğrenmişti. Şimdi onları kovarak babasının öğrettiklerini çiğnemek istemiyordu.
Sabah kahvaltıda Belgin Hanım Akman'a "Kızım sizin gibi büyük bir beyle evlendiği için çok şanslı." Dedi. Akman ve Zeynep Belgin Hanım'a baktılar. Akman tam cevap verecekti ki Mengü söze girdi.
"Zeynep teyzem doğru söylüyor herkes Akman Bey gibi biriyle evlenmek ister, çok şanslısın." Dedi.
Akman "Aslında Zeynep benimle evlenmeyi kabul ettiği için ben çok şanslıyım." Dedi. Bu anlamsız konuşmaya bir son vermek adına.
"Mütevazilik ediyorsunuz Akman Beyim." Dedi.
Ne Akman ne de Zeynep Belgin Hatun'un ne yapmaya çalıştığını anlamamıştı. Alplerden birinin izin isteyip içeri girmesiyle konuşma kesildi.
"Akman Beyim alpler arasında kavga çıktı." demesiyle Akman aceleyle sofradan kalkıp Yavuz'la birlikte odadan çıktı. Akman'ın odadan ayrılmasıyla Belgin Hatun Çağrı Bey'e ve Mengü'ye "Bizi biraz yalnız bırakın." Dedi.
Yiğit emir vermesi için hanımını bekliyordu. Zeynep gözlerini kırparak çıkmasını söyledi. Şimdi annesiyle baş başa kalmıştı. Artık etekteki taşların dökülme vakti diye düşündü.
"Ne yapmaya çalışıyorsun?" ilk konuşan Zeynep'ti.
"Bende onu merak ediyordum doğrusu. Neden böyle davranıyorsun. Güçlü bir beyle evlendin diye gözün aileni görmez mi oldu?"
Zeynep annesinin söylediklerine yapmacık bir şekilde gülümsedi. Annesinin sorusunu duymazlıktan geldi.
"Niye buradasın anne? Neden geldin?" uzun zamandan beri ilk defa anne demişti.
"Senin hayatın mahvolmasın diye o adamla evlendim ben. Şimdi sen beni görmezden geliyorsun." Gözünden bir yaş düştü.
Zeynep annesinin numara yaptığını biliyordu. Onu bozmadı. Söyleyeceklerini merak ediyordu.
"Kilya Beyliği gittikten sonra topraklarımız savunmasız kaldı. Sen Selim'le evlenseydin bunların hiç biri olmayacaktı. Bütün sorumlusu sensin. Halkımızı korumak için kocanla müttefik olmak istiyoruz. Kocanı ikna etmek zorundasın. Yoksa babanın bize bıraktığı bu beylik senin yüzünden yok olacak." dedi. Bir yandan da hala ağlıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sisli Yoldan Gökyüzüne (TAMAMLANDI)
Fiction Historique"Aşkın bilinmezlikte ki yolculuğu" Babasını öldüren üvey babasının, güç ve toprak için kendisini zalim bir beyle evlendireceğini öğrenen Zeynep'in kaleden kaçmaktan başka seçeneği kalmamıştır. Peki evleneceği adamdan kaçarken kendisini, onun düşmanı...
