BABALA. Binabalaan kita, hanggang ngayon ay binabasa mo pa rin ito, tama? Kung gusto mo talagang basahin ito ay mag-ingat ka.
Ang aklat na ito ay nakalaan para sa mga nilalang na may malawak na imahinasyon. Inuulit ko, binabalaan kita. Pero ika...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
ANG KONTINUASYON NG KABANATA 5
Eartha's POV
MADUGO… Maabo… 'Yan lang ang iyong masisilayan sa lugar na Oceania ng Arizona. Pagaspas ng mga dahon na nahulog mula sa itaas papunta sa kawalan.
Nagtataksilan kahit na magkakadugo. Dumadaloy ang mga dugo patungo sa kawalan. Patungo sa hindi alam o kaya ay patungo sa kawalan.
Isang gabi na 'di kalilimutan ng lahat… Gabing kinatatakutan ng lahat ay paparating na… Mataas ang lipad ngunit babagsak sa maling daan.
Ang ilang mga tao ay nakaligtas at pinag-uusapan ito, ang ilan ay nakaligtas at tumahimik, at ang ilan ay nakaligtas at lumilikha, ang bawat isa ay nakitungo sa sakit sa kanilang sariling paraan, kaya sa susunod na pagtingin mo sa buhay ng isang tao, tandaan mo; hindi mo malalaman ang buong kwento sa likod nila.
"Nais ko pa ba 'tong gawin? "
Umiihip ang hangin, "Checkmate, Eartha."
"Bakit? Bakit 'di mo na lamang ituloy? " tanong ko.
"Nagawa mo! Ano ?! Bakit? " Tumulo ng dahan-dahan ang aking mga luha.
"Palagi kang tulala. A-Anong reaksyon 'yan? " Napatulala siya at ngumiti.
Papalapit siya ng dahan-dahan sa'kin.
"G-Gusto ko ang iyong mga kapangyarihan ... "
Nanlaki ang aking mga mata at nanlambot ang aking mga katawan.
"Pa-Paumanhin, Eartha ... Maligayang kaarawan ... Paumanhin ito ang pagtatapos ng ating mga alaala. Alagaan mo ang sarili mo at si .... " Bulong niya at sa huling sandali ay nawalan siya nang hininga.
"Eartha!! Sandali ... Ano ang nangyari ?! Patay na si Blaze? " Sigaw ni Hugo.
"Sino'ng pumaslang sa kaniya? " tanong niya.
Isang sakit na nagsimula sa aking tiyan. Tumalikod ako habang ang aking mga mata ay tumulo ng luha, "A-Ang kaniyang sarili at sarili niyang mga salita. Pinaslang niya ang kaniyang sarili."
"Maraming salamat, Blaze. "
"Napatawad na kita… noon pa man…."
"Ang namatay sa aking kaarawan ay ang iyong regalo sa akin ... Pinatay mo ang iyong sarili sa iyong mga kasalanan ... "
"Maaari ba akong umiyak ngayon?"
Minsan kahit gaano ka katindi, ang kailangan mo lang ay umiyak sa nilalaman ng puso ng isang tao.
"Hugo! Ilag! Mapapahamak ito! " sigaw ko.
"Nasaan ang iyong kaliwang kamay? Bakit mo ito itinatago sa akin? " sambit ko.
"Hindi! Wala ito! " Ang katitisuran niya sa mga salita.
"Eh ano ngayon? Hayaan mo akong makita o papatayin kita! " sambit ko.
![Into The Unknown [BOOK 1] ✔️](https://img.wattpad.com/cover/234871116-64-k985241.jpg)