Into The Unknown [BOOK 1] ✔️

Kabanata 7

Eartha's POV

NINJA, ano nga ba talaga ang isang ninja? Sila 'yung tagapagligtas ng nayon para sa ikabubuti ng lahat.

Isang malakas na pagsabog. Madugong digmaan. Paano pa nga ba ito mawawakasan?

Tumalikod ako, binabalanse ang aking timbang sa kaliwang paa, at itinapon ang aking kanang kamao sa isang hubog na suntok sa kanyang templo. Pagliko ng siyamnapung degree sa tagiliran, dinala niya ang kanyang kanang bisig upang tutulan ang suntok, bumuo ng isang kamao sa kanyang kaliwa, at itinapon ito sa aking nakabuka na panga. Ako ay nasa problema.

"Ipikit mo ang mga mata mo, Hugo! Tanging kami lamang ang magdudwelo," Wika ko kay Hugo.

"Mukhang kailangan na kaagad na mawakasan ito. Eartha Meadow," Sagot ni Cesar.

Nanlaki ang aking mga mata, "M-Meadow? Ano'ng pinagsasabi mo?! "

"Bakit 'di mo na lamang alamin? Kung babanggitin ko ba ay makikipagsanib pwersa ka sa'min? " tanong niya.

Napalunok ako, "Ano'ng gusto mo? Nais mo ba na ipakita sa'kin ang katotohanan? "

"Hindi pa ba halata? " tanong niya.

"Hindi! Kahit nag-iisa lamang ako ay hindi ako makikipagsanib pwersa sa kadiliman! Ako mismo ang hahanap ng katotohanan," Sagot ko.

Tumawa siya na parang wala nang katapusan, "Magaling! Kay lakas mo kagaya ng iyong ama. Ngunit hanggang dito na lamang ito hihigit."

Hinila niya siya sa kanyang mga paa, halos mapunit ang kwelyo ... Narinig niya ang bahagyang kumayod ng materyal na pagtitiklop.

"Hanggang saan ka aabot? Pagkatapos ng dalawampu't apat na oras, limampung siyam na minuto at limampung siyam na segundo ay mapapaslang ka na," Sagot niya.

Tinanong ko kay Tyler kung ano ang gusto niyang gawin ko.

Sinabi ni Cesar, "Nais kong saktan mo ako nang mas mahirap hangga't maaari."

Tinamaan ko si Cesar sa ilalim ng panga, at tumalikod siya at inakbayan ako. Hinawakan ko ang balikat ko at kinuha ang suntok nito. Tinamaan ko si Cesar ng apat na beses, tatlo sa kaliwa at isang kanan sa mukha. Siya ay natumba, dumadaloy ang dugo mula sa kanyang ilong.

Nanlilisik ang mga mata niya, "Bilib din ako ngunit 'di na masama. Ngayon ay dumadaloy na ang lason sa iyong katawan. Pa'no mo kaya ito mawawakasan? "

Ang katitisuran niya sa mga salita, "Ngayon ... Dalawampu't tatlong oras, dalawampu't tatlong minuto at dalawampu't tatlong segundo! "

Ang pagbaril ay kumulog sa buong aplaya, isang alingawngaw ng mga alon. Sinira ng humantong bala ang kanyang ilalim na kanang ngiping pang-alis, tinapik ang kanyang palad, sa itaas lang ng kanyang itaas na ngipin, sinuntok sa ibabang buto ng kanyang bokilya ng mata, at sinira ang balat sa harap ng kanyang kaliwang tainga.