BABALA. Binabalaan kita, hanggang ngayon ay binabasa mo pa rin ito, tama? Kung gusto mo talagang basahin ito ay mag-ingat ka.
Ang aklat na ito ay nakalaan para sa mga nilalang na may malawak na imahinasyon. Inuulit ko, binabalaan kita. Pero ika...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Eartha's POV
Ngayong umaga ay gradwado na kaming tatlo. Biruin mo sa iisang misyon lang gradwado na agad.
Bumulwak ang dugo sa aking tainga. Tumibok ang aking dibdib. Umiling ang aking mga kamay. Ang aking pangitain ay nabalisa, na parang nakatingin ako sa isang matang lente. Kailangan kong lumayo. Hindi ako maaaring manatili malapit sa bahay. Hindi ako makatingin dito. Mayroong labis na peligro ng isang tao na lumalakad dito at subukang pag-usapan siya sa labas ng kanyang desisyon.
Pumasok si Gale sa silid, hinihimas ang pinto sa likuran niya. Nakatuon ang mga mata niya sa'kin.
"E-Eartha?! " Isinakay niya ako sa kaniyang likuran at tumakbo nang mabilis.
Ang kalsada ng dumi ay natakpan ng sobrang tinubuan ng brush at nabubulok na mga dahon. Ang mga mababang sanga na nakasabit ay nakakubal sa daan at sa itaas ng ilaw ng buwan ay hindi makapasok sa makapal na palyo, na iniiwan itong madilim at taksil.
"Ga-Gale? Anong nangyayari? " pautal-utal kong tinanong.
"Tumahimik ka na lamang. Magpahinga ka lamang sa akin, " Sagot niya.
Hindi ko talaga maunawaan ang mga pangyayaring nagaganap. Tsaka si Gale ba talaga itong kausap ko?
Napapikit na lamang ako dahil sa malalamim na sugat na aking natamo kanina.
Tumulo ang mga luha ni Gale, "Eartha…! Natutuwa kami na gising ka na."
Niyakap niya ako nang mahigpit habang tumutulo ang kaniyang mga luha.
"Eartha… A-Ayos---" Tugon ni Myrtle.
Ngunit lumisan na ito pagkatapos niyang banggitin iyon.
Mahal kita… Ngunit hindi ko alam kung ano ang ibig sabihin nito. At hindi mo alam kung ano ang ibig sabihin nito.
Kahit na ang pinakamasayang tao malungkot at mapagod.
"Binibining Luna, pwede po ba tayong mag-usap? " tanong ko.
"Maiwan ko muna kayo," Tugon ni Gale.
"May biglang umatake sa'kin kanina at 'di ko ito namukaan. Kilala niyo po ba ito? " tugon ko.
"Kung gano'n ay aalis na ako," Sagot ko.
"Oo nga pala! Ngayon tayo kukuha ng litrato dahil gradwado na kayong tatlo," Tugon niya.
Ahh! Sardinas, hamonado, itlog, talong.
"Susunod na lamang ako! May kailangan pa kasi akong gawin," Sagot ko.
Lumisan na siya at lumisan na rin ako. Agad akong nagtungo sa puntod kung saan naroon ang aking kaibigan.
Ang aking mga mata ay namumugto sa aking ulo, "Gradwado na tayo, Hugo! Kahit wala ka na ay gradwado ka pa rin."
![Into The Unknown [BOOK 1] ✔️](https://img.wattpad.com/cover/234871116-64-k985241.jpg)