UNCERTAINTY

'HASRET VE KARŞILAMA'

"Gözlerini aç,
Çünkü bir sonraki anının son anın olabileceğini asla bilemeyeceksin.
(Bir yalanı yaşıyorsun.)
Herkes her zaman geçmişimi dile getirecek.

Losing My Mind

Tom Marvolo Riddle, usulca gözlerini açtı, parlak güneş ışığı yüzüne nazikçe vurdu ve kaşlarını çattı. Ayağa kalkmaya yeltendi, fakat aynı anda hafif bir mide bulantısı hissetti... Vücudu kıpırdamakta, faaliyet göstermekte zorlanıyordu, sanki günlerce yatmış ve hiç uyanmamıştı.

"Sonunda, hemen müdür Dippet'e haber ver Cute!" Yakınından gelen şaşkın sese doğru döndü, başını oynatması bile onun için zordu. Fiziksel olarak güçsüz düşmenin damarlarına verdiği öfkeyi dizginlemeye çalıştı, bu hâle gelmesine sebep olacak ne olmuştu?

Sinirlenmesini sağlayan o soruyu zihninde dile getirdiği anda zayıf düşmüş bedeninde sıkışan ruhu, sanki hayata geçirilmesi zorunlu olan bir hükmü uygularcasına aniden beynine akın eden anılarla çalkalandı, sarsıntıya uğradı.

Rahatsız edici şok etkisini üzerinden atlatmasına fırsat bulamadan sağ tarafından bir kapının hızla açılmasına benzeyen bir ses geldi, oğlan gözlerini kendisine endişeyle yaklaşmakta olan müdür Dippet'e odakladı. Arka tarafında, yüzünde neredeyse kayıtsız bir ifadeyle Albus Dumbledore duruyordu; ya duygularını iyi gizliyordu, ya da Tom için hiçbir şey hissetmemişti.

"Neler olduğunu hatırlıyor musun, oğlum?" Dedi Dippet ilgiyle ve babacan bir tavırla çocuğun son durumunu incelerken.

Marvolo duraksadı, göz bebekleri, kendisine yüzünde sorgulayıcı bir maskeyle bakan Dumbledore'a odaklandı. Gerginleştiğini biliyordu, yaşlı bunak böyle bir durumdayken bile ondan şüphe duyabiliyordu, öyleyse...

"Hayır, efendim. Ne yazık ki hafızamda hiçbir şey mevcut değil." Sesinin altındaki ince ama öfkeli meydan okuma tınısını yalnızca Dumbledore'un fark edeceğini umarak dudaklarına hafif bir gülümseme bahşetti. "En azından şu an iyi durumdayım, sizin bana ne olduğu hakkında bir fikriniz var mı?"

"Ah, pek bir bilgimiz yok maalesef, Tom." Müdür'ün endişeli ifadesi merak duygusuyla kuşatılmıştı bu sefer. "Yalnızca, dört gün önce Ravenclaw'lu bir öğrenci tarafından yedinci kattaki bir koridorda bulunduğunu söyleyebilirim."

"Oraya ne için gitmiştin, Tom?" Adam, dikkatle sordu.

Marvolo, Albus'a dönerken duraksadı, İhtiyaç odası... affedilmez lanetler için pratik yapmayı planladığı yer.

"Hatırlamıyorum." Diye yanıtladı basitçe, yalan söylemek onun için kolaydı. Herhangi bir suçluluk duygysu veya pişmanlık hissetmeden bunu günler boyunca yapabilirdi.

"Bilincinin kapalı olduğu süre zarfında seni zorla besleyebildik," dedi araya karışarak Hastane Kanadı'ndan sorumlu kadın, Riddle onun konuyu değiştirmesine sevinmişti. "Sağlığın pek yerinde değil dolayısıyla. Bunun için," yanında bulunan ve Hogwarts'ta görevli olan ev cinine döndü, "Cute'den senin için bir şeyler getirmesini istedim." Bir tabak çorbayı tepsiyle ona doğru uzattı.

Müdür Dippet ve Albus Dumbledore kısa bir zaman dilimi boyunca bakıştılar, konunun burada kapanmasını istemedikleri her hâllerinden belliydi ancak ikisi de ayağa kalktı ve yorgun olduğunu düşündükleri Tom'u bir süreliğine rahat bırakmak için kapıya ilerlediler.

Yaşadıklarım... diye aklından geçirdi Marvolo öğretmenleri Hastane Kanadı'ndan ayrılırken, Astral seyahat...