Karanlığı Aydınlatan | Texting

3. Bölüm; Kimsenin Bilmediği Yalnızlıklar

Otobüs durağına yaklaşmıştım.

Az önce beni yaranlamaktan kurtaran çocuğun adını hala bilmiyorum. Oysa o benimkini biliyordu. Acaba adını sormalı mıydım? Yok ya.

Otobüsün gelmesiyle, eve gitmek için yol aldım.

Eve geldiğimde, annemin elinde terlikle beni karşılamaması için dua ettim. Düşündüğüm gibi evde değildi,
hemen gidip terliklerini sakladım.

Odama geçip üstümü değiştirdim. Yatağıma uzanıp telefonumu elime aldım.
Ve mesaja cevap verdim.

Sara: Efendim aslan parçası?
Yazıp yolladım.

Birkaç dakika geçtikten sonra cevap gelmişti.

Bilinmeyen Numara: Aslan parçası mı? Askerlik arkadaşına mı mesaj atıyorsun aq.

Sara: Beğenemedin mi?

Bilinmeyen Numara: Seni beğenmemek mümkün mü?

Sara: Neden bana mı aşıksın?

Bilinmeyen Numara: Yo.

Sara: Nasıl ya? ama Wattpad kitaplarında öyle oluyordu. Esas kızımıza biri mesaj atar, mesaj atan kişi kıza çok aşıktır falan filan.

Bilinmeyen Numara: Biz Wattpad kitabında mıyız?

Sara: Değil miyiz?

Bilinmeyen Numara: Değiliz, değiliz.

Sara: Haklısın, değiliz. Gerçi nerde bizde o şans.

Bilinmeyen Numara: Gerçek dünya burası. Ayrıca sen gerçek olamayacak kadar güzelsin..

Sara: Ya karar ver amk aşık mısın değil misin?

Bilinmeyen Numara: ahahakskazdks

Güldüm.

Sara: Komik mi?

Bilinmeyen Numara: Değil mi?

Sara: Neyse ne için yazmıştınız?

Bilinmeyen Numara: Az önce aslan parçası diye konuşan kız şimdi sizli bizli konuşuyor, inanılır gibi değil.

Sara: Ee, işine geliyorsa.

Bilinmeyen Numara: Geliyor geliyor. :))

Sara: Neyse ne istemiştiniz?

Ne istemiştiniz mi? Ciddi misin Sara?

Bilinmeyen Numara: Şimdi Sara Hanım öncellikle müşteriyle olan diyaloğunuzu hiç beğenmedim. İstediğim şeye gelirsek, ordan bir Sara Aydoğan sarar mısınız? Şöyle az asabi olanından taze taze.

Sara: Ne diyorsun amk?

Yazıp gönderdim. Evden gelen seslerden dolayı annemin gelmiş olabileceğini düşündüm ya da eve hırsız falan girmişti. (Umursamazlık seviyem..)
Annemin elindeki poşetleri aldım ve mutfağa doğru yöneldim. Çok iyi bir kız olduğum için anneme yardım ettim, asla geç kaldığım için yararlanmıyordum..

Annem tek kaşını kaldırmıştı. Yardım etmeme şaşırmıştı. Son market poşetini de tezgaha bırakmıştım. Arkamı döndüğümde, annem iki elini göğüsünde birleştirmiş ve kaşını kaldırarak bana bakıyordu.

"Helvam fıstıklı olsun." dedim.
Annem ne dediğimi anlayamamış gibiydi.
"Sen durup dururken böyle yakın davranmazsın bana. Yine ne yaptın söyle, şimdi söylerden daha az kızarım." dedi.
Hiçte daha az kızdığı falan yok..
"Anneciğim şimdi şöyle oldu. Benim telefon sen gece kapan..oysa 392 tane alarm kurmuştum. (bir tane bile alarm kurmadım.) Her neyse benim kurduğum o alarmlar çalmamış." dedim.
"Allah Allah bak sen şu işe." dedi ama inanmadığı belliydi. Olsun devam et Sara, pes etme.
"Dimi dimi. Şanssızlık işte anneciğim. Bi de üstüne hocalar ödevleri kitlemeseler mi? (Ödev vermediler.)
Öyle yani.. ben aç değilim, akşam yemeği yemeyeceğim Melek Hanım."
dedim ve konuşmaya devam ettim.
"Senin günün nasıldı bakalım?" diye sordum. Gülümseyerek cevap verdi.
"Aynıydı işte kızım, bir değişiklik yok. Hadi sen odana geç ben ilaçlarını getiririm." dedi. Başımı tamam anlamında salladım ve yanağından öpüp odama doğru yürüdüm.

Annem arkamdan bağırdı,
"Bir daha geç kalma Sara." dedi.
Belli ki yalanımı anlamıştı.

Odama gelip telefonumu elime aldım, tahmin ettiğim gibi mesaj gelmişti.

Bilinmeyen Numara: Neden bu kadar ciddisin? diyorum.

Bilinmeyen Numara: 4 dakikadır cevap vermeni bekliyorum..

Bilinmeyen Numara: 8 dakika oldu

Bilinmeyen Numara: 12 dakika oldu. Neyse mezar taşıma "Sara'yı beklerken öldü." yazdırırsınız artık.

Bilinmeyen Numara: 16 dakika oldu.
İmam "Nasıl bilirdiniz rahmetliyi?" dediğinde "İyi bilirdik." demezsen gelip sana musallat olurum.

Bilinmeyen Numara: 20 dakika oldu be güzelim.
Leyla ile Mecnun bile eminim daha kısa sürede kavuşmuşlardır.

Mesajları okuduğumda gülmeden edememiştim. Ne yaşıyordu acaba kafasında?

Sara: Geldim, özlemimden ölüp bitmişsin bakıyorum.

Anında cevap verdi.. pusuda mı bekliyor?

Bilinmeyen Numara: Tüh desene hazırlıklar boşa gitti.

Sara: Ne hazırlığı?

Bilinmeyen Numara: Kayıp ilanı vermeye dışarı çıkmıştım da.

Sara: xshandlwöx deli olduğunu düşünmeli miyim?

Bilinmeyen Numara: Seni gülüdürüyorum değil mi :)?

Sara: Hemen şımarmasana.

Gülüyordum.

Mesajlaşmaya o kadar dalmıştım ki, annemin odama gelip bana seslendiğini bile duymamıştım.

"Sara!" dedi yüksek sesle.
Sesiyle ürküldüm ve kafamı telefondan kaldırıp anneme baktım.
Annem konuşmaya devam etti.
"Kızım kaç dakikadır sesleniyorum neden cevap vermiyorsun?" dedi.
"Duymamışım ya, efendim?" dedim.
Elinde olan bir avuç ilaç ve suyu göstererek konuştu.
"İlaçlarını getirdim."
Başımı anladığımı belirtecek şekilde salladım. Elindeki ilaçları ve suyu alarak içtim, içi boş olan bardağı anneme uzattım.
Annem imalı bir şekilde bakış atarak konuştu, "Neye gülüyordun bakalım sen? Seni telefona bakıp gülüleli görmeyeli uzun oldu." dedi gülümseyerek.
"Ya hayır anne, öyle bir şey değil." dedim. Annem gülmeye devam etti. "Neyse Sara Hanım yakında çıkar kokusu." dedi ve odanın kapısına doğru yürüdü.

Telefonumu elime aldım,
mesaja tıkladım.

Bilinmeyen Numara: Şımarmıyorum ya

Bilinmeyen Numara: Sadece hoşuma gitti :)

Bilinmeyen Numara: Bak yine gitti.

Bilinmeyen Numara: Özleme seansları vol 388292

Bilinmeyen Numara: Şaka şaka sadece sıkılıyorum hızlı gel.

Gülümseyerek yazmaya devam ettim.

Sara: Geldim, geldim. Bak kendin itiraf ettin özlüyorsun iştee :p

Bilinmeyen Numara: ahshwjs öyle mi olmuş? :p

Sara: Hey ":p" işaret benim.

Bilinmeyen Numara: Artık bizim.

Sara: Yoo.

Bir kaç dakika geçti mesaj yoktu.
Bildirim sesi geldiğinde direkt telefonu elime aldım.

Bilinmeyen Numara: Sara

Sara: Efendim. "Bilinmeyen Numara"

Bilinmeyen Numara: Kimsenin bilmediği yalnızlıkların var.

Durmuştum.
Öylece birkaç dakika sadece ekrana baktım.
Artık sormanın zamanı gelmişti, hatta geçiyordu.
Telefonumu elime alıp yazmaya başladım.

Sara: Kimsin sen?
Anında cevap verdi.

Bilinmeyen Numara: Asıl soru sen kimsin Sara Aydoğan?