Karanlığı Aydınlatan | Texting

4. Bölüm; Ait Olduğum Yer

... 
Bilinmeyen Numara: Asıl soru sen kimsin Sara Aydoğan?

Birkaç dakika sadece ekrana baktım. Bu ne demekti? Sen kimsin Sara Aydoğan ne demekti?
Ben kimdim sahi? Bu sorunun cevabını ben bile bilemezken ona nasıl bir cevap verecektim?
Telefonumu elime aldım ve yazmaya başladım. 
İçimden gelen ilk şeyi yazdım

Sara: Nereye ait olduğumu bilmiyorum ya da kim olduğumu.
Bundan başka yazacak bir cevabım yoktu.
Anında cevap yazdı.

Bilinmeyen Numara: Ait olduğun yeri bulman için bazen kaybolman gerekir.

Bilinmeyen Numara: Kaybolalım mı?
( görüldü 22.11 ) 

Cevap vermedim, aslında verecek cevabım yoktu. Telefonumu kapatıp bilgisayarımı açtım ve oyun oynayarak kafamı dağıttım.
Yaklaşık 1 saat geçmişti, bilgisayarı kapattım ve kendimi uykunun kollarına bıraktım.

Sabah gözlerimi açtığımda alarma daha 35 dakika vardı. Bu beni mutlu etmişti, daha fazla uyuyacağım düşüncesi hep mutlu eder. Bazen gece 04:20'lere alarm kuruyorum, alarm çaldığında saatin daha erken olduğunu görünce bununla mutlu oluyorum. :)
Alarmın çalmasına 35 dakika olduğu için uyumaya devam ettim.
Gözlerimi açtığımda daha 2 saniye önce uyuduğuma yemin edebilirdim. 35 dakika nasıl 2 saniye gibi gelebilirdi? Kendimi yataktan kaldırdım ve halıya odaklandım. Her sabah genelde yaptığım bir şeydir halıyla bakışma seansım..Seans sona erdiğinde kendimi zorla yataktan kaldırıp mutfağa doğru yol aldım. Annem evde yoktu. Masanın üstünde duran bir avuç ilacı ve suyu içtim. Banyoya doğru gidip yüzümü yıkadım ve dişlerimi fırçaladım. Odama geçtiğimde ne giyeceğim zaten kafamda planlıydı. Dolabı açtım ve üstümü değiştirdim. Evden çıktığımda daha geç kalmamıştım bu alışık olduğum bir durum değildi.

Otobüs durağına doğru geldiğimde telefonum titremişti.
Bildirimden baktığımda yazan oydu..

Bilinmeyen Numara: Sorduğum sorunun cevabından korktuğun için benden kaçıyorsun.
( görüldü 07:51 )

Cevap vermedim.  Durağa doğru gelen otobüse bindim ve okula gitmek için yol aldım. Arka koltuklardan birine oturduğum sırada telefonum titredi. Bu kez mesaj ondan değildi. Annem mesaj atmıştı.

Annemelek: İlaçları içtin mi Sara Hanım?
Gülümsedim ve cevap yazdım.

Sara: Evet Melek Hanım içtim <3 yoldayım okula gidiyorum

Annemelek: Okulda da içmeyi unutma, seni seviyorum.
( Görüldü 08:07 )

Kulaklığımı çantamdan çıkarttım ve her zamanki rutini tekrar ettim.
Müzik listemden bir şarkı açtım ve sözlerini dinlemeye başladım.

Çünkü müzik, iyileştirir.
Zaten çoğunlukla sözlerini dinlerdim.
Mutluyken şarkıyı dinlersiniz, mutsuzken sözlerini.
Gözlerimi kapadım ve bedenimi müziğe bıraktım.

Topаrlаdım bütün kırgınlıklаrımı,

Dinlemeye devam ettim.
Ne olur tekrаr yormа kendini.
İyice odaklandım bu sefer sözlerine..
Aklım ermedi, ne istedin de vermedim?
Gözümün önüne bembeyaz bir yer geldi.. korkup gözlerimi açtım.

Gözlerimi açtığımda okula yaklaşmıştım. Otobüsten indim ve kulaklığımı çıkarttım.
Okula doğru yürümeye başladım. Uzakta tanıdık bir yüz gördüm. Bana doğru yaklaştıkça yüzü daha da belirgin bir hal alıyordu. Yanıma doğru yaklaştı ve yüzü belirginleşmişti.
Gülümseyerek konuşmaya başladı.  "Erken gelmişsin bakıyorum" dedi gülerek.
Başımı evet şeklinde yukarı aşağıya sallayarak konuşmaya başladım. "Evet öyle oldu galiba." dedim gülümseyerek. Konuşmaya devam etti. "Bu arada nasılsın?" .  "Daha iyiyim, teşekkürler. Sen?" diye sordum. O sorumu yanıtlayacakken bir arkadaşı ona bakarak seslendi. "Aras!" diye bağırdığında adını öğrenmiş oldum. Aras ona seslenen çocuğa beklemesini söyleyip bana döndü. "Sara aslında sana sormak istediğim bir şey vardı?" dedi. "Dinliyorum." dedim. "Elimde Duman konserine iki biletim var. Arkadaşım beni ektiği için tek gideceğim ama duyduğuma göre en sevdiğin grupmuş. Gelmek ister misin?" gözlerimi kocaman açtım. Evet haklıydı en sevdiğim gruptu. Kafamı dağıtmam lazımdı ve en sevdiğim grubun konseri bunun için en ideal yerdi. Başımı onaylar şekilde salladım ve konuşmaya başladım. "Gelirim. Doğru duymuşsun en sevdiğim grup." dedim. Gülümsedi ve konuştu. "Bir ortak yönümüz oldu. Küçüklüğümden beri Kaan Tangöze hayranıyım. Bu arada beni antrenmana bekliyorlar. Gitsem iyi olacak." dedi ve gülümsedi. Okula doğru yürümeye devam ettim.