I Fell In Love With A Kiss Stealer

Chapter 18

Chapter 18

-Jinx's Point of View-

Claim? Wait, why is he moving too close?!

"You're not kidding at all?!" He grinned before his lips touches mine. Everything seems to stop and I see him grinning as he moves away.

Mabagal pero ramdam ko yung paggalaw ng labi niya.

"You're like a tomato, Jinx."

"... Huh?" tumawa itong muli saka ako inakbayan bago tinuro yung practice room nila, "pahinga muna tayo doon."

"Na-miss mo siguro akong kasama," natatawa kong asar dito bago napailing, "Yes, I miss you."

I will never know which is real.

Hindi ko ito kinibo at hinayaan nalang. Baka lalo lang ako malito. Saka baka asarin lang ako nito lalo ng ilang araw kapag pinansin ko pa.

"May Practice pa kayo?" Napaawang ang bibig ko ng bumungad sa harapan namin si Yamara at halata dito na kinapos siya sa hininga.

"Tumakbo ka ba?"

"No-yes, hinanap ko si Prestley!" Sagot nito kaya tinignan ko si Adrien halatang nagpipigil ito ng tawa.

"Parang hindi ko nakikita si Prestley simula kaninang umaga and I feel like he's avoiding me."

Tinapik ko s'ya sabay sabing, "Well, good luck finding him then." Hinatak ko si Adrien saka naglakad palayo nang hawakan ako ni Yamara.

Her mouth gape in open as she shouted, "What?! Hindi mo ko tutulungan?!"

I tilt my head and look at their Practice room, "Diba nandoon sila?"

"Bakit nandito tayo?" Akala ko pupunta kami sa room nila pero iniwan lang namin si Yamara doon sabay diretso dito sa rooftop.

"Wala lang," sagot nito sabay abot sa'kin ng tinapay.

Kakain lang namin, diba? Bakit parang planado niya 'to sa dami ng mga nakahain dito.

Tinignan ko si Adrien at nakangiti ito sa'kin, "We have never got the time to be alone other than reviewing together,"

Kapag ganyan pagkakasabi niya, I may think there's a meaning to it.

"Jinx? Are you okay? Bigla kang natahimik," Nginitian ko si Adrien saka umiling.

Im the problem here and I should fix it.

"Anyway, kamusta practice n'yo?" Tanong ko, "It's fine. We're doing good," sa buong araw na 'yon nag-usap lamang kami nang maglabas pa ito ng unan at kumot.

Saan naman galing 'yan?

Iginilid n'ya yung mga pagkain. Come to think of it, nakatulog na rin kami dati dito.

"Let's sleep. Kantahan mo din ako," eh? Huh?

ano naman kakantahin ko, "Hindi maganda boses ko. Baka 'di ka pa makatulog kapag narinig mo." sabi ko rito ng hawakan niya ang kamay ko at tumingin sa'kin.

"I don't care. As long as it is your voice I'll hear nothing matters,"

Hindi ba sapat na naririnig niya ako palagi kapag magkausap kami? Kailangan talaga kumanta ako?

"Hindi. Gusto ko marinig na kumanta ka," he says like he heard what I said in my mind.

"Sige, pero huwag kang magsisi." Tumawa pa ito ng mahina.

Ano naman kaya makanta ko dito? Yun nalang siguro. Huminga ako nang malalim at nags

"The way you move is like a full-on rainstorm
And I'm a house of cards
You're the kind of reckless
That should send me running"