Գլուխ 28

230 17 9
                                    

-Իզաբել ինչպե՞ս ես քեզ զգում։

Իզաբելը նայեց Էրիկին և ասաց.

-Շատ լավ եմ։ Սրանից լավ էլ չի լինում։

-Ձեռ ես առնու՞մ։

Իզաբելը ձայն չհանեց։ Էրիկը մոտեցավ Իզաբելին և ասաց.

-Ինչի՞ էիր գնացել այդ վայրը։

-Դա էլ կարևոր չի։ Հիմա ինձ ասա, թե ո՞վ է ինձ այստեղ բերել։

-Չգիտեմ,-պատասխանեց Էրիկը։

Էրիկը համբուրեց Իզաբելի ճակատը և ասաց.

-Շուտ ապաքինվի։ Ամեն ինչ արդեն անցյալում է, հիմա կարևոր քո առողջությունն է։ Հիմա կներես ես պետք է դուրս գամ։

-Էրիկ մի րոպե սպասի։

-Դու ես ինձ փրկե՞լ։

-Ինչի՞ց պետք է փրկեի,-հարցրեց Էրիկը հայացքը գետնին հառած։

-Էրիկ դու ես ինձ փրկե՞լ։ Ես ուզում եմ իմանամ դու ես թե չէ։

Էրիկը ձայն չհանեց։

-Լավ մի պատասխանի, մեկ է ես վստավ եմ, որ դու ես եղել։ Միայն դու կարող էիր ինձ փրնեիր։ Միայն ասա ինձ, ինչպե՞ս է այն տղամարդը։

-Շուտ ապաքինվի,-ասաց Էրիկը և արագ դուրս եկավ հիվանդասենյակից։

-Շուտ ապաքինվի,-ասաց Էրիկը և արագ դուրս եկավ հիվանդասենյակից։

К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.

Նրա դուրս գալուց հետո Իզաբելն ինքն իրեն ասաց.

-Ես վատահ եմ, որ դու ես ինձ փրկել։ Բայց չեմ հասկանում, թե ինչի՞ ես լռում։ Իսկ տեսնես այն տղամարդը բանտու՞մ է։

Էրիկը հիվանդասենյակից դուրս գալուց հետո Լոռենսին ասաց.

-Ես գնում եմ հորս մոտ։

-Ես էլ գա՞մ։

-Չէ։

Էրիկը արագ դուրս եկավ հիվանդանոցից։ Նա նստեց մեքենան և զայրացած սկսեց երկու ձեռքով հարվածել ղեկին։ Հետո ասաց.

-Եթե ինանաս, որ ես եմ սպանել, ապա դու էլ երբեք իմ երեսին, իմ աչքերի մեջ չես նայի։

Էրիկը գնաց այդտեղից։

Любовь в объятиях монстраМесто, где живут истории. Откройте их для себя