Գլուխ 5

367 20 4
                                    

Գլուխ 5

Մաս 1

Իզաբելի եղբայրը տուն եկավ և բղավեց․

-Իզաբե՜լ։

Սակայն արձագանք չկար։

-Իզաբել հենց հիմա արի հյուրասենյակ, թե չէ, որ ես եմ եկել քո հետևից շատ ես փոշամենելու։

Սակայն կրկին արձագանք չկար։ Դանեիլը մտավ Իզաբելի ննջասենյակ և ասաց․

-Չհասկացա, այս ու՞ր է գնացել։

Երբ ցանկանում էր դուռը փակել, այդ պահին նկատեց մահճակալի վրա դրված ծրարը։ Դանիելը մոտեցավ մահճակալին և վերցնելով ծրարը սկսեց բարձրաձայն կարդալ։

- Կներես ինձ իմ մամ  ջան, իմ պապա ջան, իմ սիրելի եղբայր։ Ես գնում եմ քաղաք։ կներեք, որ այսքան հապճեպ որոշեցի գնամ, բայց պետք է ես արագ գնամ քաղաք։ Սիրում եմ ձեզ շատ։

Հետո ծրարը ձեռքով ճմռթեց և ասաց․

-Ինչի՞ մեջ ես ընկել Իզաբել։ Ինչու՞ ես այնպես անում, որ քո պատճառով ես իմ գլուխ կախեմ։

Դանիելը հիշեց․

« -Մոխիտո, տղաս, աչքերդ բացի,-լաց լինելով ասաց Մոխիտոյի մայրը։

Գյուղի բժիշը ուշքի բերեց Մոխիտոյին։ Նրան տարան տուն։ Տանը երեսի  վերքեր մշակեցին։ Հետո մայրն ու հայրը հարցրեցին որդուն․

-Ո՞վ է քեզ այս օրը գցել։

-Հիմա ոչինչ չեմ կարող ասել, բայց շատ կցանկանայի Իզաբելի եղբոր՝ Դանիելի հետ խոսեի։

-Դանիելն է քեզ այս օրը գցե՞լ։

-Չէ։

-Իզաբելի պատճառո՞վ է այս ամենը։

-Մամ դժվար է Դանիելին կանչե՞լը։

Մոխիտոյի մայրը զանգահարեց Դանիելին և ասաց․

-Բարև տղա ջան, որդիս քեզ ցանկանում է տեսնի։ Եթե կարող ես արի մեր տուն։

-Հիմա կգամ,-պատասխանեց Դանիելը։

10 րոպե հետո Դանիելը Մոխիտոյի ննջասենյակում էր։

-Բարև, մայրդ ասաց, որ ցանկանում ես ինձ տեսնել,-նստելով մահճակալի մոտ դրված աթոռին ասաց Դանիելը։

-Հա, ցանկանում էի քեզ հետ խոսել։

-Ասա լսում եմ։

- Դու հիշու՞մ ես, որ մենք ժամանակին ընկերներ ենք եղել։

-Ժամանակին, բայց ոչ հիմա։ Ես երբեք հարբեցողների և թմրամոլների հետ ընկերություն չեմ անում։

-Այդպիսի մարդկանց հետ ընկերություն չես անում, բայց քրոջդ էլ չես կարում դաստիրակես։ Եթե ես քույր ունենայի, ես նրան կդաստիրակեի, ոչ թե կասեի, ինչ ուզում ես արա։

Любовь в объятиях монстраМесто, где живут истории. Откройте их для себя