Գլուխ 34

215 17 4
                                    

Դանիելը նստած էր սրճարանում։ Նրան մոտեցավ մատուցողը և հարցրեց.

-Ի՞նչ կցանկանաք։

-Միայն ջուր բերեք։ Հիմա ես մարդ եմ սպասում, երբ այդ մարդը գա խնդրում եմ կրկին մոտենալ մեզ։

-Լավ, սիրով։

Մատուցողը գնաց։ Մոտ 10 րոպե անց դրճարանի դուռը բացվեց և ներս մտավ Իռենը։ Նա մոտեցավ այն սեղանին, որտեղ Դանիելն էր նստած  և ասաց.

-Բարև Դանիել։

-Բա՞րև։

-Ես Իզաբելի ընկերուհին եմ։ Զարմացա, երբ քեզ տեսա այստեղ։

-Պարզ է։ Բայց լավ կլինի հետեւ գնաս, որովհետև մարդ եմ սպասում։

-Լավ։ Բայց կներես մի հարց տամ, եթե դեմ չես։

-Ասա, բայց արագ։

-Դանիռլը որտե՞ղ է Իզաբելը։ Ես երկար ժամանակ է նրա հետ չեմ կարողանում կոնտակտի դուրս գամ։

-Աշխատում է։

-Որտե՞ղ։

-Չգիտեմ։

Իռենը մի պահ լռեց, իսկ հետո ասաց.

-Ու դու եղբա՞ր ես համարվում։ Իզաբելը ավելի լավ ընտանիքի էր արժանի։ Դու գոնե պահես  ու հոգ տանես քրոջդ մասին ի՞նչ ես անում։ Դու անգամ չգիտես, թե որտեղ է Իզաբելը։

-Հա ճիշտ ես, բայց մի մոռացի, որ Իզաբել իմ հարազատ քույրը չի։

-Լավ էլի։ Էնա այդ եք։ Անուն եք դրել թե Իզաբել հարազատ չի ու այդպես եք վարվում այդ խեղճ աղջկա հետ։ Դանի նա քեզ հետ է մեծացել մանկուց։ Իզաբել հաստատ չէր ցանկանա, որ նրա հետ այդ դժբախտություն լիներ։ Նա չէր ցանկանա, որ մայրը մահանար։ Նա գիտես ինչ ցավով է հիշում այդ տեսարանը։ Դու երբևէ հարցրե՞լ ես քեզ, թե ի՞նչ է նա զգում։ Դու չես հասկանում, որ նա սիրո և ջերմության կարիք ունի։

-Իռեն գնա հա։

-Կգնամ, բայց դու ասածներիս մասին չմոռանաս։ Ես ինքս քեզ պես եղբայր չէի ցանկանա ունենալ։ Երևի քրոջդ քաղաքից տարար գյուղ, որ ուղարկեք աշխատելու։ Ամոթ է, խելքի եկեք։

Իռենը գնաց և նստեց մի քանի սեղան այն կողմ։

Մոտ 30 րոպե անց Դանիելի հեռախոսին հաղորդագրություն եկավ.

-Կներես հիմա  չեմ կարող գալ։ Գիշերը հյուրանոցում կհանդիպենք։

Դանիելը ոտքի կանգնեց և դուրս եկավ սրճարանից։ Իռենը նայեց Դանիելին  և ասաց.

-Դու էլ ես մեղք։ Դու էլ ունես հրեշ մայր։ Բայց ափսոս, որ թույլ չես տալի ինձ, որ խոստովանեմ իմ զգացմունքները քո հանդեպ Դանիել ջան։

Любовь в объятиях монстраМесто, где живут истории. Откройте их для себя