Raven i Bestia : WYRWIJ MNIE Z MROKU

ONE SHOT

Autor: TosiaWymyla

RAVEN

Nagle się obudziłam w swoim pokoju. Nikogo nie było byłam tylko ja. Czułam się bardzo dobrze Ale to co się wydarzyło w mojej głowie dalej pamiętam. Przebrałam się w zwykłą koszulkę i jeansy, i wzięłam że sobą bluza jak by było chłodniej. Po drodze kupiłam książkę którą chciałam przeczytać i poszłam do parku. Szłam zamyślona tak z 5 minut. Aż nagle.
-Ała... -powiedziała pewna dziewczyna. Popatrzyłyśmy na siebie jednocześnie. To było dziwnie, serce zaczęło mi szybciej bić i się zarumieniłam.
-Przepraszam to ja na ciebie wpadłam.. - nie nic nie szkodzi...  muszę iść.. -Zaczekaj! -powiedziała.
-M-mogę iść z tobą?..
-zobaczyłam że się lekko rumieni.
-Jak chcesz...
-powiedziałam cichym głosem.
Po drodze dziewczyna się zapytała o różne żeczy jak mam na imię itp. Nazywała się Crow, to było słodkie Ale od razu wywaliłam to słowo z głowy bo czułam że się rumienie, miała podobny diamęt na czole Ale trochę wyżej oczu, oczy miała ciemno szare i jak się na mnie patrzyłam serce zaczynało mocniej bić.
Poszłyśmy trochę w inne miejsce do ktorego miałam pójść bo dziewczyna powiedziała że jest w tym miejscu piękny zachód słońca.
- nie pożałujesz.
-powiedziała
-Aaa.. ty jesteś demonem? -zapytałam
-Tak, A Trygon to twój ojciec tak?
- A Ty skąd o nim wiesz!? -zapytałam energicznie
-B-Bo.. To dzięki niemu jestem demonem... Mam podobne moce Ale nie takie same. I ja też ostatnio mam problemy ze sobą..
-byłam zszokowana... mój własny ojciec nauczył ją magii?!
-ale dlaczego?
- nie chce teraz o tym mówić..
-proszę powiedz jestem ciekawa, i tak jeszcze będziemy szły z 5 minut.
-Eh.. -odparła
-moi rodzice popełnili samobójstwo bo sobie nie dawali rady.. błąkałam się po ulicach i znalazł mnie twój ojciec. Ale dopieroTo po kilku latach.. niemiałam nikogo kto były sie mną zaopiekował.. w tym czasie uczyłam się czarnej magii. I dał mi imię Crow czyli wrona Ale to wiesz..
-mówiłaś że masz problemy. Jakie?
- Ja mam to samo co ty! Czytam w myślach...
- po opowiadaniu skąd jest crow poszłyśmy ja miejsce.
-poczułam jak się do mnie uśmiecha
- po tym wszystkim co mi mówiłaś, czuje ze mogę ci zaufać bardziej niż komu innemu..
-Naprawdę? Heh.. jeszcze nikt nigdy mi nie ufał. Lubisz bestie co?
-CO!? A Ty skąd.. A no tak.. wiesz lubię go Ale mnie denerwuje.
-Dlaczego?
Bo, ciągle chce mojej uwagi i tak dalej.
-Rozumiem Cię - uśmiechnęła się
- ty na prawdę mnie rozumiesz ?
Jeszce nikt tego nie rozumiał.
-żartujesz sobie? Jestem demonem wiem o tobie wszystko. Twój ojciec bardzo cię kocha i tyle o tobie mówił. A tak w ogóle to, podbiłam ze dwa światy. -uśmiechnęła się ze wstydem.
-pewnie jest z Ciebie dumny co? Bo uczennica zrobiła to co chciał.
-taaa. Ale mi się nie podobało.