KABILANG BUHAY (Finished)

CHAPTER 11

ILANG ARAW ANG LUMIPAS.

Hindi kopa din nakikita si jake pero nakalabas nako ng hospital. Napatingin ako sa ulap makulimlim at parang uulan ata hindi ko nalamang iyon pinansin naligo na ako dahil gusto ko sanang puntahan si jake. Tinanong ko muna 'yung manager nya kung na saan sila sinabi nya rin naman kaya naligo na ako at nag ayos. Nagmake up ako ng light at nagsuot ng maayos na damit. Gusto ko lang mag ayos para naman hindi mapahiya si jake sa mga katrabaho nya. Miss kona kasi talaga sya at naiitindihan ko namang busy lang talaga sya.

Ng makaalis ako ay sumakay na ako ng taxi tapos ibinaba rin naman ako nito sa dapat na pupuntahan ko. Malayo palang nakikita kona yung set nila jake. As I walked slowly I could feel every drop of rain dripping on my skin. Hays wala pa naman akong payong pero hayaan mona mahina pa naman.

Ng medyo nakalapit nako bigla nawala sa paningin ko si jake. "Ahmm direct nakita nyo po ba si jake?"

"Huh? Oo nakita ko silang pumunta doon oh sa may punong 'yun sa may paliko," tapos tinuro ni direct.

"Sino pong sila?"

"Si clarisse at jake."

"Ah sige po salamat." Umalis na rin naman ako at sinundan 'yung tinuro ni direct bobet kung nasaan si jake at si clarrise. "Bakit kaya sila magkasama? May pinag uusapan kaya sila?" Tanong ko sa isip ko.

I haven't turned around yet but I can feel the rain getting stronger so I just accelerated my walk. When I turned around, I was not disappointed because Jake was already there. They are sitting on the bench of this park and talking. I could not hear what they were talking about so I stepped my feet towards them but I suddenly stopped when I suddenly saw clarrise hug jake tightly.

I was stunned as I felt every drop of rain as my heart broke.

Nung nagkakalas sila sakanilang pag yayakapan ay tumayo si clarisse ganon din naman si jake. Mas ikinagulat ko ng hilain ni clarisse si jake at hinalikan sa labi ang boyfriend ko ng harap harapan ko. I do not know how I should feel. But it hurts me. It hurts. Ang sakit sakit.

Kasabay ng pagkalas ng mga labi nila sa isa't isa kasabay ng sunod sunod na tulo ng aking mga luha na kanina pa gustong gustong kumawala.

Gusto ko mang mag iskandalo pero hindi ko magawa dahil mahina ako. Dahil tanga ako. Pano? Paano mo nagawa sakin 'to jake?!

Tumalikod ako sakanila habang umiiyak. Gusto ko ng umuwi. Ayoko na. Ayokong may makita pa ako na mas lalong ikakadurog ko.

"Stella!" naramdamn kong may humila saakin. Napaharap ako dito habang umiiyak.

Kitang kita ko sa mga mata ni jake ang takot na baka iwanan ko sya. "L-let me explain please stella," nagmamakaawa nyang sabi pero bago pa sya makapag salita kusang gumalaw ang palad ko at malakas ko itong sinampal.

"Pano mo nagawa sakin 'to jake paano?!" Hagulgol kong tanong sakanya. "Hindi paba ko sapat? Jake sinuportahan kita salahat! Kahit ikakasakit ko basta ikakasaya mo ok lang pero bakit? Bakit ganito?!" Hinampas hampas ko sya sa dibdib nya habang humahagulgol sa pag iyak.

"Please stella patawarin moko, Sorry. I'm so sorry hindi ko gustong saktan ka." Natahimik ako at napatitig sa mga mata nya. Nakita kong tumulo ang mga luha nya.

"Mahal mopa ba ko jake?" cold na tanong ko.

"Mahal kita stella sobrang mahal."

Napangiti ako habang umiiyak. "Bakit ganon jake? Bakit mapanakit 'yang pag mamahal mo? Ang sakit... Ang sakit mo magmahal.."

Wala nakong ibang ginawa kundi tumalikod na lamang habang umiiyak pa rin. Ang sakit. Ang sakit sakit.

"Stella please.." hindi kona sya pinansin at tuluyan kona itong binitawan pa at mabilis na tumakbo upang makaalis nasa lugar na iyon.

Ng makarating ako sa kwarto ko doon ko ibinuhos lahat ng sakit na nararamdaman ko.

"Ano bang kulang sakin?!" Naupo ako sa sulok at napayakap sa sarili ko. "Binigay ko naman lahat ah? Pero bakit ganito?" muli akong napahagulgol.

Habang iniisip ko 'yung sakit na nararamdaman ko unti unting nagfaflash back saakin ang masayang pinagsamahan namin. Napatayo ako at pumunta sa harap ng pader na pinag dikitan ko ng mga pictures na puro memories naming dalawa. Napatitig lang ako dito habang umiiyak pa rin. Inaalala ko kung gaano kami kasama noon ng biglang bumukas ang pinto.

Si jake.

Lumuhod sya sa harap ko habang umiiyak. "Stella sorry.. Hindi ko sinadya 'yun.. Hindi ko ginusto 'yun stella sorry please im so sorry.."

"Wala naba kong halaga sayo jake? Jake wala naba ha?! Hindi mona ba ko mahal? Si clarisse naba talaga 'yung mahal mo?" sigaw ko sakanya. " Pero bakit? Paano?! Ako 'yung palaging nandito jake! Sinamahan kita salahat ng pangarap mo. Sinuportahan kita. Hindi paba sapat 'yun? Minahal kita ng sobra sobra! Binigay ko lahat jake! Binigay ko lahat!!" Habang sinasabi ko 'yun wala akong ginawa kundi umiyak ng umiyak sobrang bigat ng nararamdam ko. Andaming bakit sa isip ko.

Napahawak ako sa dibdib ko.

"Bakit? Bakit ganito ako? Bakit ang hina hina ng puso ko?! Bakit?!!!!!" Napaupo ako at muling humagulgol.

Pagod nako. Nahihirapan nako.

Bago mawalan ang paghinga ko napatingin ako sa picture na nahulog sa harapan ko. Picture naming dalawa ni jake noon. Sobrang saya pa namin dun.

Ibinaling ko ang paningin ko sa lalaking dahilan kaya ako nasasaktan ngayon. Pinilit kong ngumiti kahit sobrang sakit ng nararamdam ko. Pinilit kong alalahanin 'yung masasayang nangyari saamin bago tuluyang nandilim ang paningin ko.

vote.comment.follow