Bir kazayla başladı her şey. Kazayla tanıştılar,kazayla sevdiler,kazayla aşık oldular. Parçalanan yıldız tozları kazayla bir araya gelir mi? Evrene dağılan tozlar Eliz'in hayatında birleşecek.
"Mete'yi kendinle öyle bir bağdaşlaştırmışsın ki,ondan başka bir şey düşünmüyorsun. Hayatın Mete'den ibaret değil Eliz. Hayatın devam ediyor,o öldü ama sen hâlâ yaşıyorsun. Biraz çevrene bakın, hayatındaki güzellikleri görmezden gelme. Aşık olabileceğin tek kişi Mete değil."
"Ne saçmalıyorsun sen? Ben sana onca şeyi boşuna mı anlattım sabah?"
"Ya hiçbir şey boşuna değil! Seni düşünüyorum, senin iyiliğini! Mete gözlüğünü çıkar biraz, hayatına devam et."
Saçmalıyordu gerçekten. Hiçbir şey demeden bindim arabaya. Camı açıp seslendim.
"Psikolog musun doktor musun nesin bilmem ama, iyi bir arkadaş olamazsın. Seansa falan da gelmeyeceğim, bitti. Mete gözlüğümden kurtulmak istesem de,bunu senin söylediklerinle yapamam. Madem o kadar aklın var, kendine kullan. Asıl psikolojik sorunu olan ben değil,sensin anlaşılan."
Sinirlerim bozulmuştu. O kimdi de Mete'yi unutmam hakkında bu kadar saçma şeyler söyleyebiliyordu ki?
Eve girer girmez odama attım kendimi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oturdum aynanın karşısına, açtım son ses şarkıyı.
Unutmak o kadar kolay mı sandın Ayrılık bana aşktır artık
Saçlarım güzeldi, gözlerim ela, belim ince, boyum kısa da olsa sevimliydim. Her şey bu kadar iyiyken yaşadıklarım niye aksiydi? Oğuz haklı mıydı acaba? Başka birine kaptırsam kendimi, Mete bende silikleşse nasıl olurdu? Vicdanım... Rahat eder miydi? Bir başkasını Mete yerine koysam, Mete bana kızmaz mıydı?
