Yıldız Tozu

İşimiz Var

Gece ağlamaktan içim dışıma çıkmıştı. Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Hava aydınlanana kadar oturdum öylece,sonrasında da uyuyakalmışım.

Annemin sarsmasıyla uyandım.

"Anneeeee, ne yapıyorsun ya? Bir insan böyle uyandırılır mı Allah aşkınaaa?"

Battaniyeyi aldı üzerimden,çırılçıplak hissettim kendimi.

"Kalk hadi, Oğuz salonda seni bekliyor."

Yok artık!

"Anne, bari daha inandırıcı bir yalan bulsaydın. Daktır Oğuz'un bizim evde ne işi var?"

O sırada odaya dalan Oğuz'u görmemle donakaldım.

"Günaydın Eliz."

Sırıtıyordu. Resmen sırıtıyordu karşımda. Ah, çıldıracağım! Rüya olmalı Eliz,rüyadasın kızım. Ne rüyası be,kabus kabus!

Gözlerimi kapadım,sımsıkı yumdum.

Hayır ya hayır hayır hayır!

"Gü-günaydın Oğuz..."

Annem kolumdan çekiştiriyordu.

"Kalksana kızım,bir uyan artık. Kusura bakma Oğuz,hep böyle geç kalkar bu kız."

"Estağfurullah Hatice Teyzecim."

Saate baktım, 09.37... Neresi geç ki? Sabahın körü bile sayılır bence.

"Ya Oğuz,annem doğru diyor. Ben geç kalkarım hep. Normalde bugün de geç kalkmayı planlıyordum,ta ki sen gelene kadar!"

Sinsi bir gülüş... Gülme öyle zalımın oğlu! Yakışıklı da şerefsiz. Ne?!

"Eliz, seansları iptal ettim. Gelmeyeceğim deyince hepsinin kaydını sildim. Deli doktoru deseler de,deliliklerinizin de sınırı olmalı. Her sinirlendiğinde böyle olacaksa ihtimalini görmezden gelemezdim."

Bak ya,trip mi bu şimdi ne yani?

"Çok iyi yapmışsın Oğuz. Gelmeyi gerçekten düşünmüyordum. "

"Hadi hazırlan."

"Ne? Niçin hazırlanacakmışım?"

"İşimiz var. Hadi."

Dedi ve çıktı odadan. Annemse memnun bir şekilde sırıtıyordu.

"Hadi kızım,bekletme adamı."

Ne oluyordu ya? Allah'ım,nasıl bir şeyin içindeyim ki ben?