Yıldız Tozu

Kuşlar Kadar Hafif

"Evet Eliz, başlayalım istersen."

Dudağımı ısırıyordum.
"Her şeyi anlatırsam düzelecek mi tüm bunlar? Mete geri gelecek mi?"

"Sen daha iyi hissedeceksin sadece."

"Mete... Ben iyi hissetmeyi değil, Mete'yi istiyorum."

Daktır Oğuz derin bir iç çekti, sanırım şimdiden bıktı benden.

"Eliz,bana anlatmalısın. Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak belki ama bir tık daha iyi olabilirsin."

"Böyle kalmak istemiyorum."

"Anlatırsan olduğun yerde kalmayacaksın. Düzelecek,hayatın devam ediyor Eliz."

Birkaç dakika hiç konuşmadı. Odadaki çerçevelere bakındım. Hepsinde gökyüzü vardı, çok güzeldi.

"Eğer olanları anlatırsam,o çerçevelerdeki kuşlar gibi hafif olacak mıyım?"

"Hem de çok daha iyisi."

Yutkundum. Her şey kafamdaki Mete'den kurtulmak içindi. İnsan üstü bu sevgiden kurtulmak,hayata devam etmek istiyorum sadece.

"Tamam, anlatacağım. Merak ettiğiniz ne varsa anlatacağım."

"Bir şeyler içer misiniz?"

"İçimdekilerden kurtulmaya geldim, bir şeyler içecek olsam kafeye giderdim Daktır Oğuz."

Güldü.

"Daktır Oğuz... Güzel."

"Eee, sormayacak mısın?"

Masadaki kağıtların&defterlerin arasından bir defter aldı ve gözlerime baktı.

"Bu defteri görüyor musun?"

"Kör değilim. Sormayacak mısın derken bunu kast etmemiştim."

"Bu defter,senin hayatın. Mete'yi anlatacağız bu deftere. Anlattığın her şeyi not alacağım buraya."

"Al. Ama bir an önce başlayalım artık, sıkılıyorum."

"Mete'yle nerede ve nasıl tanıştınız?"

Duraksadım. O gün ona olan sinirimi daha dün gibi hatırlıyorum.

"30 Kasım 2018... "

...

Kaza gününü olduğu gibi anlattım Daktır Oğuz'a.

"Beyin de yok gibi dedikten sonra bindi arabasına gitti. Arkasından çok küfür ettim. Onları anlatmama gerek yok sanırım?"

"İlk karşılaşmanız bu şekilde miydi yani?"

Başımı evet dercesine salladım.

"Evet. Zaten sonrasındaysa sürekli kesişti yollarımız."