Yıldız Tozu

Bilmiyorum Mete,Bilmiyorum

16 Ağustos 2019

Eliz Mete'nin aramasıyla uyanmıştı.

"Günaydın Kalbim"

"Günaydııınn aşkkk... Ne ara uyandın ya sen? Daha alarmım bile çalmadı benim."

"Ya heyecandan uyuyamadım ki tüm gece."

"Oyy kıyamam sanaaa... Saat kaç bu arada?"

Mete sırıtır

"Söylerim ama kızma,ve sakın sen bakma saate."

"Hobaaaa,o kadar mı erken?"

"06.23"

Eliz gözlerini kocaman açtı ve yatağında doğruldu.

"Yuh ama ya! Sabahın körü bu,bildiğin sabahın körü."

"Uyuyamıyorum güzelim,uyuyamıyoruuum!"

"Tamam.sakin olacağım Metecim."

"Hadi kalk hazırlan,kahvaltıya gidelim. Babanla tanışmak için iyi olur hem kahvaltı."

Eliz yutkundu.

"O olmaz işte."

"Niye olmazmış?"

"Babamın yanına bizim gitmemiz lazım."

"Dışarıda buluşamaz mıyız?"

"Yok,yani aslında öyle sayılır."

"Neyse madem,hadi hazırlan da alırım birazdan seni."

"Tamam,10 dakikaya hazırım."

Eliz hemen kalktı ve hazırlanmaya başladı. Mete her evin önüne geldiğinde olduğu gibi yine kornaya basarak geldiğini haber verdi. Eliz evden çıkarken rafta duran çerçeveye baktı kısa bir süre.

-arabada-

"Gergin görünüyorsun Eliz."

Eliz gerginken kolyesiyle oynardı,yine oynuyordu.

"Kolyemden anladın yine,dimii?"

Mete başını evet dercesine salladı.

"Asıl gergin olan ben olmalıydım sanırım... Ki zaten öyleyim de,sen niye böylesin?"

"Ya Mete,sana bir şey söylemem lazım."

"Tabi güzelim."

"Ya da yanına gitsek,orada mı söylesem?"

"Önemli ya da kötü bir şey mi?"

"Bilmiyorum Mete,bilmiyorum..."

"Gidince anlarız madem güzelim."

(Sizce Eliz'in gerginliğinin sebebi ne?)