PENTA BROTHERS SERIES II - The Broken Strings (OSMOND)

Chapter 9 - The Ice Man is Slowly Melting

"Good night, mom," ani Sam saka masuyong hinalikan sa noo ang ina.

Her mom smiled and did the same thing. She used hand gestures again as if saying, "Take care".

She smiled. She was about to hug her Mom nang biglang bumukas ang pinto. It's her Dad. He's finally back. May 2 weeks din na nawala ito sa bahay nila dahil sa mga business travels nito. May kung anong sakit at pait siyang nadama nang makita ito.

Her dad looked straight to her eyes and said nothing. Dumiretso ito sa ina niya at hinalikan ang pisngi nito. Ngumiti naman ang mama niya at niyakap ang esposo ng buong higpit.

Magalang pa rin siyang nagmano sa ama. Nakita niyang tila natigilan ang ama niya nang makita ang wristbands na suot-suot niya.

"I think I have to go to my room," paalam ni Sam saka niyakap ang ina. Maya-maya, pumanhik na siya sa kanyang kwarto.

"Sam," tawag ng Papa niya.

Kinakabahang napalingon si Sam sa ama.

"You're not in a trouble, right?" tanong ng Papa niya. "Because if you do--"

Umiling si Sam.

"No. I've suffered enough," malamig na tugon ni Sam.

Tila nagpanting ang mga tainga ng ama niya at nagmamadaling sinundan siya patungo sa hagdan. Nakita ni Sam kung paano nag-alala ang ina niya nang marinig ang sinabi niya.

"What happened to you?" mariing tanong ng ama niya saka mahigpit na hinawakan ang mga kamay ni Sam.

Napahiyaw sa sakit si Sam.

Nakikita niya kung gaanong gusto ng mama niya na tumayo at pigilan ang asawa sa ginagawa nito.

Agad siyang binitawan ng ama niya.

"Kakarating ko lang at may gana ka nang sagutin ako? Ha?" galit na tanong ng ama niya.

Napailing si Sam saka tiningnan ang mga kamay. It was not completely healed. She remembered kung gaano siya naghirap dahil sa mga kamay niya. Ilang buwang hindi niya gaanong nakikilos ang mga kamay dahil sa hapdi. And it was all because of her dad.

"Dad? Tigilan na natin 'to. Pagod na 'ko," naiiyak na saad ni Sam. Napatingin siya sa ina niya. Nakikita niya ang pag-aalala sa mga mata nito.

"I told you to never disobey me. Wag mo 'kong sisihin sa mga nangyari sa'yo. It's all your fault, you forced me to do 'that'!" mariing saad ng ama niya.

"You would go as far as handcuffing me just to stop me?" tanong ni Sam.

Napatingin ulit siya sa ina niya. Gulat na napatingin sa kanya at sa kanyang ama ang ina niya. Tila natatakot ito para sa kanya.

"You deserved it. I need you to stay on the track para hindi ka maging katulad sa walang kwenta mong kapatid!"

"But, he's happy! Why are you making it more complicated? Ayaw mo bang makita kaming masaya?" tanong ulit ni Sam.

"You'll understand why I'm doing this. You'll see," galit na saad ng ama niya. "You don't need to hide those scars. That only proved that I was right of doing that to you."

Doon na napaiyak si Sam. She could see it. There's no guilt n his father's eyes.

Biglang hinablot ng ama niya ang dalawang kamay niya. She screamed again. Nakita niyang hinubad ng ama niya ang wristbands niya at walang babalang sinampal siya ng pagkalakas-lakas!

To her horror, her Dad did it again! She remembered how Charles slapped her in the face. And again, images of her childhood went on...

"I told you not to go there! Bakit mo ba 'ko sinuway, ha?" galit na tanong ni Mr. Armand habang patuloy na hinahampas sa puwit ang anak na si Sam.