Prolog

257 12 1
                                    

To nie była zwyczajna historia ta historia była początkiem początkiem nowego życia dobra może nie początkiem a raczej kolejną nudną historyjką biednej dziewczynki eh...tak ja i moje zacne wstępy •

• Ale od początku to wszystko zaczęło się jak mieliśmy 7 lat to był zwyczajny ciepły dzień

- Mamo gdzie jesteś !?

Zaczęłam się rozglądać ale nic nie widziałam były tylko drzewa drzewa i drzewa zaczęłam wołałam mamę ale ta wogóle nie odpowiadała zaczęłam płakać usiadłam na trawie i schowałam twarz w dłoniach

- Hm...wszystko wporzątku czemu płaczesz ?

Podniosłam głowę do góry żeby zobaczyć kto do mnie mówił i wtedy spojrzałam mu w oczy były tak piękne ciemno zielone zakochałam się w jego spojrzeniu od pierwszego wejrzenia

- J...ja...

Chłopak o rudej włosach i zabujczo pięknych oczach usiadł na przeciwko mnie

- Jestem Laito a ty jak się nazywasz
- O...Owri
- Czemu tu siedzisz tutaj sama ?

Opowiedziałam Laito wszystko co się stało że byłam na spacerze z mamą i siostrami i podczas tego spaceru oddaliłam się od nich

- Mogę ci pomóc Owri

Powiedział po czym podał mi rękę i ją chwyciłam po czym wstałam jego ręką była zimna zupełnie jak moja nie chciałam puścić jego ręki

- J..jak nawet nie wiesz gdzie to jest
- Wiem chodź

Laito ponownie złapał mnie za rękę i zaczął iść

- Laito poczekaj nie tak szybko

Chłopak zwolnił  po 10 minutach byliśmy na miejscu Laito puścił moja dłoń i spojrzał na mnie jeszcze raz i znowu mogłam podziwiać jego piękne zielone oczy

- To tu ?
- Tak dziękuję
- Nie ma...
- OWRI !
- Mama !

Szybko zerwałam się i pobiegłam do mamy i ją mocno przytuliłam

- Kochanie gdzie ty byłaś ? Czemu odemnie odeszłaś ?
- Nie wiem przepraszam
- Kochanie tyle razy mówiłam ci żebyś się nie oddalała jak udało ci się wrócić
- Pomógł mi...

Odwróciłam się w stronę Laito ale go już tam nie było od tamtej pory skrupulatnie patrzyłam przez okno żeby zobaczyć czy może wróci ale nie wrócił już nigdy go nie spotkałam byłam zmartwiona i smutna że już nigdy go nie spotkam minęło ponad 10 lat miałam już z 17 lat i byłam w 2 klasie liceum

Nie zampomnij mnie ( Zawieszone ) Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz