~KİTAPÇI~

19

Pelin'le birlikte okul koridorundan sınıfımıza ilerliyorduk. Bir yandan da haftasonunu dinliyordu benden.

"Yakınlaşma olmadı anlayacağın."

"Nasıl olmadı lan? Birlikte uyumuşsunuz işte."

"Dedim ya, sadece içimiz geçmiş."

"Olsun olsun. Bu da bir şey."

İlk derse hazırlanmak için sıramıza ilerledik.
"O orospu çocuğunun büyük bir şey yapmamış olmasına şaşırdım."

Can'dan bahsettiğini kolaylıkla anlamıştım. Kitaplarımı çıkarırken devam ettim.

"Öyle deme ya çocuğa."

Pelin bir an duraksadı. Yüzüme yaklaşıp bana kıstığı gözleriyle baktı.
"Ne oldu? Sempati duymaya mı başladın ona?"

Pelin'e anlatmamıştım henüz. Deniz'e kimseye söylemeyeceğimi söylesem de sanırım Pelin'in bilmesi gerekiyordu.

"Pelin sana bir şey söylicem."

Hala kıstığı gözlerine bir piç gülüşü eşlik etti.

"Hamile misin?"
Çok zeki bir arkadaşım var.

"Salak mısın amk."

"Tamam tamam, şakaydı. Söyle hadi."

Dinlenme ihtimaline karşı etrafı biraz süzdüm. Her zamanki gibi erken geldiğimizden sınıfta beş-altı kişi filan vardı ve hepsinin kafası başka yerdeydi.

"Can'la ilgili."

Sırtını sıraya yasladı.
"Dökül bakalım."

Deniz'den ne duyduysam hepsini ona anlattım. Ben konuştukça gözleri açıldı Pelin'in. Anlatmam bitince de bir süre konuşmayıp sırasıyla bakıştı.
Sonunda konuşmaya yeltendi.
"Bunu hiç beklemiyordum."

"Bende öyle."

Sınıf kapısından içeri hızlı adımlarla Aleyna girdi. Yanımıza gelince de ön sıramıza oturup bana döndü.
"Çınar, Çağrı'ya bir şey mi oldu?"

Daha günaydın bile demeden konuya böyle girmesine şaşırmıştım.
"Ha, neden ki?"

"Dünden beri odasına kapandı. Bugün de okula gitmek istemediğini söyledi bana. Çağrı'nın patronunu tanıyorum. Deniz iyi biri olduğunu bildiğimden yatıya kalmasının sorun olmayacağını düşünmüştük. Sen de ordaydın değil mi? Bir şey biliyorsan söyler misin?"

Aklıma Can geldi. Gece uyumadığını söylemişti. Belki de uyumamasının Deniz'in anlattıklarıyla bir alakası yoktu. Çağrı ile ilgiliydi...
"Bilmiyorum."

Aleyna gerçekten üzgün gibiydi. İç çekip kafasını geriye attı.
"Bir şey sorucam Aleyna."

Aleyna eş zamanlı olarak kafasını Pelin'e çevirdi.
"Neden Çağrı'nın üstüne bu kadar titriyorsun? Tamam ilgilenmen güzel bir şey ama, o çocuk değil ki. Kendini koruyabil-"

"Koruyamaz!"
Aleyna sesini yükseltince sınıfta olan birkaç kişinin kafası bize döndü. Sonra teker teker işlerine dönmeye başladılar.

Pelin ve ben, Aleyna'nın bu yükselişine anlam verememiştik.
"Gerçi siz bilmiyorsunuz ki?"

"Neyi?"

"Şimdi size söyleyeceğim tamamen aramızda kalıcak. Çağrı'nın yanında da bu konuyu açmayın."

Başımızla onayladıktan sonra konuşmasına devam etti. Bu sefer sesi öncekinden de kısık çıkıyordu.
"Çağrı'nın anne ve babasının boşandığını biliyor musunuz?"

"Evet."

"Nedeni Çağrı'nın annesinin, oğlunun yıllarca öz babası tarafından tacize uğradığını öğrenmesi. Yıllarca!"

İkimiz de konuşamıyorduk, dilimizi yutmuş gibiydik. Çağrı'nın hassas bir çocuk olması sanırım bununla alakalıydı.

"O zamanlar küçük bir çocuk olduğundan daha ne olduğunu bilmediği bu şey için sesini bile çıkaramamıştı. Ve en kötüsü de biz onu mutlu sanıyorduk. O iğrenç adamın yanı başındayken bile, biz onu mutlu sanıyorduk!"
Aleyna'nın kısa bir an gözlerinin dolduğunu fark ettim.

Ayağa kalktı. Sinirli gibiydi ama dokunsak ağlayacak bir hali de vardı.
"Bu yüzden onu koruyamadığım her anın borcunu ödemeye çalışıyorum."

Aleyna sınıftan çıkıp gittiğinde bile biz sadece birbirimizin yüzüne ağzımız açık bakıyorduk.

"Buna inanamıyorum."

**********************

~Çağrı'ın gözünden~

Onu seviyorum. Onu sevmiyorum.
Ona aşığım. Ondan nefret ediyorum.

Bu cümlelerin hepsi bana aynı geliyordu. Uyuyamıyorum, iştahım kapalı, odamdan çıkmak istemiyorum. Kafamı toparlayana kadar yatağımdan tavanı izlemek istiyorum.

Kendime bile ne hissettiğimi itiraf edemezken ona söylemeyi neden denemiştim ki.

Gözlerimi kapadığımda bile siyah değil onun buz mavilerini görüyorum.

Yapamıyorum. Aklımdan çıkaramıyorum.