ANKSİYETE GÜNLÜĞÜM

Obsession

Fazlasıyla hissiz bir gece...
Beni çok korkutuyor.

Ağlamıyor olmam ve hayatımdan zevk almaya devam etmem çok garip geliyor. Sanki ben değilmişim gibi hissettiriyor. Belki böylesi normal olandır. Bu iyi bir gelişmedir benim için.

Ama hala korkuyorum. Çünkü fırtına öncesi sessizlik gibi hissediyorum. İçime bir başkası girmiş de beni kontrol ediyor gibi.

Şu an bütün dünya üzerime taş fırlatsa dayanabilirim sanırım. Hiçbir kelime beni yaralayamaz şu an. Evet... Bu çok korkutucu.

Göz yaşlarım akmıyorsa ve kalbim titremiyorsa artık yavaş yavaş ölüyorum demek.

Aynaya baktığımda duygusuz bir şeytan görüyorum artık. "Sadece kendin için yaşa" diye fısıldıyor bana. "İçten içe ölsen de artık gülümseyeceksin. Canını kimse yakamayacak. Ve en büyük yıkımı kendine sen vereceksin."

Şeytanla anlaşma yapmış gibi kabul ediyorum teklifini. Başka bir levele geçiyorum.

Şimdiye kadar yazdığım en garip bölüm bu oldu sanırım. Ve bundan sonra olacakları bende merak ediyorum.

İyi hissediyordum bir süredir. Çünkü beni iyileştiren şeyler oldu. Ama bundan sonrasını göremiyorum. Tekrar kendimi kaybediyormuşum gibi hissediyorum.

Korkunç olan taraf ise bu sefer kendimi kaybedersem bir daha bulamamaktan korkuyorum.

31.08.2020