Hâla elimde duran güle elimi uzatıp iki yaprağını tutup çektim.
Sanki kendi bombamın pimini çekiyormuşçasına.
Dal kız & Gül çocuk
Lalisa & Taehyung
*Fernweh: Daha hiç bulunmadığın bir yere karşı hasret çekmektir.
*Ağır psikolojiden etkilenecek in...
Fakat yıldızların gökyüzünde olmasından dolayı sevmediğim bir zaman diliminde olduğumu kestirebiliyorum.
Yanlış anlaşılma olmasın; geceyi seviyorum sadece, bir yılbaşı ağacını süsleyen ışıklar gibi karanlık gökyüzünü süsleyen yıldızları sevmiyorum.
Çünkü bilirsin aydınlıktan nefret ediyorum.
Bu saatte buraya gelmemin sebebi ise anlatmaya değer bir şeyler yaşamış olmam.
Biliyorum her gün gelmediğime kızıyorsun ama eğer her günümün nasıl geçtiğini yazsaydım benim için bir önemin kalmazdı çünkü sürekli aynı şeyleri yazmak beni sıkardı, sıkılırdım.
Ayrıca seninde bir sonun var değil mi? Elimden geldiğince erken sona ulaşmaman için uğraşıyorum,
Hayır, yanlış anlama senin için de uğraşmıyorum; eğer sen bitersen yazacak bir yerim kalmayacak.
Zaten bugün bir sayfanı koparmak benden bir günümü aldı götürdü.
Her neyse.
Bugün her zamanki gibi bahçeye inip o küçük parıldayan çiçeklerin yanına gittim.
Senide yanımda götürdüm, hatırlıyor olmalısın.
Tek amacım her gece yaptığım gibi bugün de o kırmızı güllerden birinin boynunu kırmaktı çünkü bunuda biliyorsun ben renkli şeyleride sevmem.
Güllerin birine uzandığım sırada toprağın üzerine bırakılmış bir not ve notun üzerine konulmuş önceden kırdığım gülü gördüm.
Gülü köşeye fırlattım ardından ise notu alıp açtım, içinde tam olarak şöyle yazıyordu:
"Kim olduğunu bilmiyorum, tek bildiğim gelip en sevdiğim türlerden biri olan güllerimin boynunu kırıp öylece fırlatıp giden bir deli olduğun. Sevmiyor olabilirsin ama onları sahipsiz sanma ve lütfen bir daha çapaladığım topraklara basma, nefes almalarını engelliyorsun."
Satırladı okuduğum gibi öfke bedenimi ele geçirdi çünkü, çünkü.
Çünkü ben nefes alamadığım zaman kimse gelip benim topraklarımı çapalamadı ya da nefessizlikten öleceğimi düşündüğüm vakit kimse artık bu topraklara adım atmayın diye başkalarını uyarmadı.
Zamanında sevmediğim kargalar, ekinlerimi koparırken uzaklaştırmak adına bir adet korkuluk bile dikmediler topraklarıma.
Şimdi ise kargalar en büyük dostum çünkü farkettim ki ben vücudumdaki dikenli sarmaşıkları çiçek sanacak kadar körken kargalar zarar görmemem için savaşıyormuş.
Bende insanların dikenlerine katlanacak kadar gül sevmesine katlanamıyordum işte, biraz bile gözlerini açmaya çalışıyordum.
Bu yüzden o gül saçlı çocuğa cevap olarak verdiğim tek şey kendi defterimden kopardığım bir sayfaya iki adet kırılmış gül sarıp aynı yere bırakmak oldu.
Yanlış yaptığımı düşünmüyorum,
Ama kötü hissediyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
