Shackles of Melancholia (Completed)

Chapter 6

Sold

Inabot niya sa akin ang bag na may lamang mga damit ko.

"Hindi pa ako pwedeng lumabas diba?" tanong ko kay Mama.

"Aasikasuhin na daw niya iyon. Bakit? May masakit pa ba saiyo?"

Umiling ako kay Mama.

"Pwede ba akong magcellphone d'on?" tanong ko. Siguro naman kung totoong mabait iyang matandang kliyente na iyan papayagan niya ako sa cellphone diba?

"Hindi raw anak. Bibisitahin naman kita lagi."

Inalis na ang lahat ng nakakabit sa akin dahil malapit na rin naman akong lumabas. Kinuha ko ang bag at tumayo.

"Nasa kanila na ang maleta mo. Kaya diretso ka na roon."

Papasok akong CR nang sinabi niya iyon.

Hi, this is me. Astra. The sex robot. Who'll be anguish at herself but smiles at her mother asking; Who's my next client.

At oo nga. Robot nga ako. Ni-program ni Mama.

I wore an oversized biscotti brown sweater and a jeans. Pagkalabas ko ng pintuan ay may nakita akong kausap ni Mama.

Two bulky man who's like a bodyguard of a superstar. Pareho nila ng katawan ang mga lalaki sa van. Kahit hindi ka mapanghusga ay masasabi mong mga kriminal sila.

Nang makita ako ni Mama ay lumapit siya sa akin. She held my hand, as if she'll say her goodbye.

"Astra. Bibisita ako."

That's only her word.

I nodded not wanting to expand any conversation, clearly, with goodbyes or without. Everything will always be the same.

My mother gave a small smile before releasing my hand.

I'm in a robot mode when I got to the black SUV with the bulky men sandwiching me.

Mabilis ang pangyayari pero lahat nagsisink-in sa akin. Kailangan dapat mabilis ang paggising ko sa sarili ko na nangyayari nga ito dahil kung hindi... magmumukha akong tinuklaw ng ahas ngunit hindi gumalaw.

"Hawakan niyo 'yan ng mabuti. Nadisgrasya sila Barion nandahil diyan." a hulk-like man ordered them.

"Eh kung posasan natin?" tanong ng nasa kaliwa ko. Tumawa ang nasa kanan at sumagot rin.

"Kandungin ko na lang. Yakapin ko ang bewang."

They all laugh at what he suggested.

Nanatili ang tingin ko sa dinaraanan nila at walang emosyon ang pinapakita. Someone caressed my hair and my cheek. I sat still.

"'Wag sariwa dapat 'to sabi ni boss."

"Sariwa? Eh ganito ang trabaho niya sariwa? Malamang laspag na--"

"Eksperto yan kaya nga binili ni boss."

They all started their own discussion about how filthy I am.

Pakiramdam ko nasa eskwelahan ulit ako. Pinag-uusapan ng mga lalaki, pinagbubulungan ng mga babae.

I was even criticized by my teachers. Especially my male prof. they'll throw words at me. Someone even molest me.

But that didn't matter. It's the truth. And as the saying truth hurts. Yeah. It's painful. And it's the truth.

Matagal ang biyahe. May mga lubak-lubak at minsan konkretong daanan. Alam kong malayo.

I want to sleep because I know this will take a lot of time, but I fight it. Kahit na nararamdaman ko ang mga daliring humahaplos saaking mga hita.