Shackles of Melancholia (Completed)

Chapter 32

Poet

Muli akong sumubo ng ice cream.

"Astra... paano mo--"

"Kung iniisip mong pinakialam ko yung gamit mo. Hindi. Nakita ko lang 'yan sa sahig."

"Ayos lang sa akin na pakialaman mo ang gamit ko." aniya sa malalim na tinig. Umigting ang panga niya at mariin ang tingin sa akin.

Mataman ko siyang tinignan.

"I'm retired army."

Iyon lang ang kanyang sinabi ngunit naipaliwanag iyon ang lahat.

"At bakit ka na kriminal ngayon?"

Nag-iwas siya ng tingin sa akin. Nakikinita kong may nakaraan si Axon na hindi pa siya handang sabihin sa akin. Katulad na lang kapag tinatanong niya rin ako ay hindi ko pa handang sagutin ang lahat. This relationship won't work if we're both hiding secrets.

"Axon.. can we promise each other?"

Lumapit siya sa akin at hinawakan ang aking pisngi. Ibinaba ko ang hawak ko at hinawakan rin ang kamay niya.

"No secrets please." bulong ko. His hard features softened.

"We are both not ready."

"And you said we will make this work?"

"I'm ready!" agaran niyang sabi.

Yumuko ako at kumunot noo.

"Bakit parang napipilitan ka lang Axon?"

Nag-angat ako ng tingin, tipid siyang ngumiti sa tanong ko. Umupo siya sa isang upuan at hinila ako sa kandungan niya.

"Ano yung mga tanong mo?" Nagliwanag ang mga mata ko at halos pumalakpak ang tenga ko.

"Uhm... yung apelyido mo... may lahi ka ba?" inipit niya ang buhok ko sa aking tenga. He gave me a smile.

"Uhm.. si Papa, he's half American. One fourth lang siguro ng dugo ko Astra." he chuckled.

Tumango ako sa kanya.

"So sundalo ka. Bakit mataas ang ranggo mo eh bata ka pa?"

"Sinasabi mong hindi ko pinaghirapan 'yon?"

"Hindi sa gan'on. What's your duty specialty?"

"Combat arms."

I knew it! His muscles are not only bulge because of gyms, he does real hard work.

"Bakit ka nagretiro? At bakit kriminal ka na ngayon?"

He was silent before he finally answered.

"Tulad nga ng sinabi mo. Mas madaling mandaya kaysa maghirap."

I know there's a lie beneath that.

"Ano nga?" bulong ko.

Hindi siya nagsalita. Ngayon hindi ko alam kung pipilitin ko ba siyang sabihin sa akin lahat o hindi na.

Pinagparte niya ang mga hita ko at hinawakan ang aking bewang.

I held his gaze like we are both a captive at each other.

"My Mom was raped."

Napasinghap ako sa sinabi niya. Tila tumigil ang takbo ng oras.

"And she was murdered."

Namahinga ang kanyang kamay sa aking hita na parang natigilan rin siya. I'm the first one who moved. I cupped his face and kiss him briefly.

That. That two statement held the deepest scarred past. I may not know what's beyond Axon's life before but I know he suffered. Losing someone you love is just something hard to cope up. And under Axon's strong façade is his loss to his loving mother.