Shackles of Melancholia (Completed)

Chapter 50

W/T:

Salamat, nakarating ka hanggang dito. I always say that it doesn't matter anymore if no one appreciate you, as long as you are staying true, there's nothing to worry about. I saw myself improved each time I write. So folks, the last chapter again.

I thank you so much Bea, thank you for believing even though I doubted myself hundreds of times. Salamat sa pagsama sa akin sa bawat kabanata. Just remember that you're the sweetest girl I've ever met and that you are beautiful, almost like... a handsome man should be more when it comes to you. I'm so lucky that I met someone like you actually. I'm the lucky one here. Walang nagtulak sa akin ng ganito kundi ikaw.

Napakaswerte ng mga kaibigan mo sa iyo. I will never forget you. I hope we meet again someday. Love lots!

Here's your chapter 50 babe!

--------
Shackles

"Alejandro? Could you hand me the paper?"

Pareho kaming napangiwi ni Thor nang marinig ang maarteng boses ni Mama na may kasamang slang ang salita.

"Of course darling," Alejandro says with a smile on his face, eyes to my mother that was pure inlove.

Sa gilid ko ay narinig kong sumipol si Hampton kahit hindi ko kita ay alam kong abot hanggang langit ang ngiti niya.

Muli kong tinignan sa salamin ang hikaw na nabili ko. We are in the jewelry store picking some accessories I'll use in my wedding. At dahil nag-away na naman kami ni Axon dahil sa mga tago niyang guwardya, ang pinapunta niyang kasama ko ay si Lus, Hampton at si Thor.

"Astra, tama nga iyang kinuha mo babagay 'yan sa pinili mong wedding dress." ani ni Delia, ang wedding organizer ko. Ngumiti ako sa kanya at tumango.

I'm on my leave, it's been almost a year since Jade died. And we moved on but will never forget her. Nagtratrabaho ako bilang isang accountant sa isang firm. And they actually didn't care about my history, noong ni-interview ako, sobrang kabado ko sa mga tanong na tungkol sa akin but they asked me about my job experience, I said it all including my work as Secretary at Roosevelt's bank company.

Isang araw tinawagan nila ako para sabihing natanggap ako sa trabaho. Sobrang lakas ng tili ko dahilan ng paglabas ni Axon sa banyo na basang-basa at ang tuwalya'y hindi pa nasusuot. His expression was alarmed. Sinalubong ko siya ng yakap hanggang sa pareho na kaming basa, napatawa ako ng malakas nang maramdaman ang lakas ng tibok ng puso niya. I kissed him in pure bliss.

"Umiinom ka pa rin ba ng... ng p-pills?" biglaang tanong sa akin ni Axon matapos ang mainit naming pagtalik. Napatigil ako sa paghaplos ng dibdib niya bago nag-angat ng tingin.

"Uh.. k-kasi A-Axon t-tinigil ko---"

Hindi ko na natuloy ang aking sasabihin nang hinalikan niya ako ng mariin.

"That's all I want to hear," he whispered between his kisses.

I almost forgot everything that happened to me. Pakiramdam ko nakilala ko lang si Axon at naging ganito, walang pagsubok. Until such time I asked him the question I should asked long time ago.

"Paano mo ako natagpuan noong na-aksidente ako dati?"

For a moment he stilled.

"Pupunta dapat ako sa bahay ni Fabrecastro kasama ang mga tauhan ko nang marinig namin ang aksidente. And then I saw you there, bloody and unconscious."

Gusto kong sabihin sa kanya na may malay pa ako sa panahong iyon dahil naaalala ko pa ang sapatos niya at ang pagramdam niya ng palapulsuhan ko sa leeg.