Back to me (AIWTG book 2)

28

28

SPECIAL CHAPTERS! SPECIAL CHAPTERS!! SPEECCIIAALL CHAAPPTTEERRSS!!!

So before we go to the next chapter, I just want to say sorry sa sobrang late kong mag update. I know SOME OF YOU are mad of me. I have my reasons naman kung bakit ganoon katagal at kabagal. Number 1 reason is dahil don sa online class namin, it started noong August 24 pa. Second is, may lagnat pa talaga ako, limang araw na. Keep safe sa inyo ha. Ugaliing mag sanitize even though nasa loob lang kayo ng bahay.

Explain ko lang kung bakit may special chapters ha. Supposedly dapat POV lang talaga 'to ni Cia. But sinuggest ni papa ko na sana may POV din yung ibang main characters para malaman kung saan ba talaga sila napadpad or kung anong ganap na sa kanila. Kaya ayon, nagdecide rin akong lagyan nga ng special chapters dahil lahat naman ng characters natin ay importante ang role dito sa story. Yun langggg.

Okay, 1st year 'to ng macoma si Cia ha. Balik tanaw lang sa ganap na buhay ni Kier. Para hindi magulo. Thank you.

Let's start?

~~~~~~~

Kier's POV

My eyes forcedly to open when I heard a crying lady beside me, I looked onto it and saw my mom pleasing me to wake up.

What was just happened?

I blinked not once nor thrice but a hundred times. Isn't it weird?

"Nak, gising ka na anak. Ang daming naghihintay sayo na gumising ka. Ang daming nagmamahal sayo anak." Pilitin ko mang magsalita pero bakit tila ang aking dila ay hindi nakikisama? Iniangat ko ang aking kamay hudyat na ako'y gising na. Dahan dahang tumingin sa gawi ko si Mama at laking gulat nang makitang mulat na ako. Walang sabi sabi ay hinablot nito ang aking kamay at doon ay inulan ng halik at walang tigil sa pagsabi ng salamat dahil lumaban daw ako.

Ano ba talaga ang nangyari?

Agad nagpaalam sa akin si Mama na tatawagin raw nito ang Doctor at ipaaalam na gising na raw ako.

Kasabay ng paglabas ni mama ay ang syang pagbungad naman sa pinto ng babaeng pinakamamahal ko.

Oh, look how beautiful that woman is.

Ang paunti unting pag lapit nito sa akin ay siyang paglinaw ng kanyang matang mamula mula at mamamaga maga dulot siguro ng matinding pag iyak. She sat beside me that's why I grabbed the chance to simply caressed her cute and fluffy chin, I smiled but she burst into cries. I know she's mad at me right now because on 'what i did' but all I want to do is to cherish this time alone with her.

"Ang sama sama mong asawa!" singhal nito at pinalo ako sa dibdib gamit ang maliit rin nitong kamay. I chuckled not because it hurts me, it tickles me. "Is there something funny? Mahal naman eh!"

Agad akong napailing. "No, there's nothing funny after all."

"Alam mo naman pala eh." sambit nito at muling humagulgol. "Hindi mo naman kailangan maging perpektong asawa para lang masabing deserving ka para saken. You need rest sometimes, but not this too long rest." dugtong pa niya at humagulgol ulit. Mula sa pagkakahiga ay pinilit kong umupo para lamang mayakap siya. All this time, puro sakit lang pala naiidulot ko sa kanya.