VII

0 0 0
                                    

SCARLET

I have never been this happy before..

Well, maybe I am, but it was a long time ago, ngayon na lang ulit. I must say it's a good thing that Yurico bring me in this place.

I know this isn't relaxing, this isn't a place where I really belong, but I must admit that it helps me forgot all my problems, even in a short period of time.

"Hoy! Tulungan mo nga ako dito!

Napatigil ako saglit sa pagmumuni muni tsaka nakangiting nilingon si Yurico, tinutulak niya ang mga taong nakaharang sa pagitan naming dalawa habang nakakunot ang noong nakatingin sa 'kin. Gusto ko siyang tawanan habang binabalanse ang sarili sa gitna ng mga taong nagsasayaw, nakataas ang dalawa nitong kamay upang hindi matapon ang kung ano mang hawak.

Hindi ko alam kung saan ito galing, basta ang alam ko lang ay bibili lang daw siya ng p'wedeng makain, pero halos kalahating minuto na ang nakalipas ay ngayon lang siya nakabalik. Siguro ay mas lalong dumami ang mga tao sa lugar na 'to dahil malapit ng mag alas dose kaya nahirapan siyang maghanap ng mabibilhand.

Umiling ako sa kaniya, "Nyenye! Bahala ka d'yan!" Pasigaw na sagot ko tsaka ito tinawanan. Iniwas ko ang tingin sa kaniya nang makitang sumama ang tingin nito sa 'kin, nakangiti kong inilibot muli ang paningin sa buong paligid.

Ang nakaka engganyong musika ay mabilis na naglaho. Namatay ang mga ilaw dahilan para dumilim ang buong paligid, natahimik ang mga tao, gaya ko ay nagtataka sa kung anong nangyayari.

In just a snap, bumalik muli ito, pero sa ibang bersyon na.

The music became smooth, while the lights began to slow.

Tumutugtog ang "Say you won't let go" ni James Arthur. Napatingin ako sa relo ko at nakitang alas dose na ng hating gabi, ibig sabihin ay ika-14 na ng Pebrero.

Simula na ang kasiyahan..

I met you in the dark~ You lit me up~

I can feel the rhythm of music coming from that stage are connected with my heart, it beats like they both  understand the meaning of the lyrics sang by James. Plus the colorful lights came from the surroundings, I felt relax now.

I smiled when I saw people started to dance slowly with their partners. Guys lend their right hand to those ladies sitting at the bench, while ladies gladly accept it.

I can't help to wonder if my parents were like that when they were teens. It's so sweet to imagine..

My smile faded as my heart ache because of that. I shouldn't have think that, it will only hurts.

You made me feel as though, I was enough~

"Scarlet.."

Napaangat ang tingin ko sa lalaking nasa harapan ko. Nakasuot ang kanan nitong kamay sa bulsa habang ang kaliwa naman ay nakahawak sa batok.

Goosebumps..

Iyon palagi ang nararamdaman ko sa tuwing tatawagin niya ako sa pangalang "Scarlet". Hindi ko alam kung bakit pero ang sarap nito sa pandinig, 'yung tipong gugustuhin ko na lang na i-record ito at gawing ringtone sa cellphone.

Said I love You But I Lie (SILYBIL)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon