Өрөөндөө орж ирэв үү үгүй юу утас нь хангинаж эхэлсэнд өнгийн харвал Сэрин залгаж байх аж.
- Хцс.
Чангбин нүдээ эргэлдүүлсэн ч харц нь дэлгэц дээр саатсан хэвээр байх агаад хэсэг зуур дуудуулж байгаад тасрахынх нь өмнө хоолойгоо засаад хариуллаа.
- Яав?
Түүнийг багахан зөрүүд, уурласан магадгүй бүр гомдсон дуугаар асуухад охин түүнийг нь ялгаж сонсоод утасны цаана инээвхийлэнгээ
- Надтай ярих дуртай хүүхэд рүү залгаж байна. Болно биз дээ?
- Хоёр нүүртэй амьтан.
Хөвгүүн амандаа ийн бувтнаад хэсэг зуур чимээгүй болоход чихэнд нь охины амьсгалах, алхах бас шөнийн хотын чимээ дуулдаж байлаа.
- Хаана байгаа юм?
- Би юу?мм..Сая автобусны буудал дээр очсон чинь цаг өнгөрчхөж. Тэгээд одоо гэр лүүгээ алхаж байна.
- Тийм орой болчихсон юм уу?
Чангбин утасныхаа цагийг түргэхэн шалгаснаа
- Тэгээд хүргэж өгөх хэрэггүй гээд байхад. Одоо яг хаана явж байгаа юм?
- Тэр яах вэ. Чи юу хийж байсан юм?
Хөвгүүн өрөөгөө тойруулан хараад
- Юу ч биш.
- Тэгвэл маргааш?
- Оршин тогтноно.
Сэрин утасны цаана дахиад л инээснээ
- Сайхан сонсогдож байна гээд мөд удалгүй араас нь санаа алдах аж.
Чангбин хэсэг тээнэгэлзсэн ч дахиж бодолгүй асуулаа
- Яасан? Зүгээр үү?
- Тийм ээ. Зүгээр. Би маргааш сургууль дээр өнжих юм. Тэгээд чамайг байхгүй гэж бодсон чинь нээрээ их хүч хэрэг болох юм шиг байна. Хүч хэрэгтэй байна аа, Чангбин аа.
- Би яваад очих уу?
Хөвгүүн ингэж асууснаа уруулаа хазаж, охины хариу үйлдлийг тэсэж ядах бол хотын гудамжаар ганцаараа танихгүй хүмүүсийн дунд явах Сэрин
- Ёстой муухай хүүхэд шүү. Ирэхгүй гэдгийг чинь мэдэж байна.
- Тэгсэн ч ингэж хэлүүлэх гоё байгаа биз дээ?
VOUS LISEZ
~ХОС~/ДУУССАН/
Fanfiction- Одоо ингээд л эхлэж байгаа юм даа - Юу? - Бидний романс. - Чшш - Бидний чин үнэн хайрын дундрашгүй- - Дуугүй болоод өгөөч
