Purest-Tainted Heart

Chapter 2

Hindi ko alam kung namamalikmata lang ba ako o guniguni ko lang ng makita kung naningkit ang kaniyang mga mata senyales ng pag ngiti nito. Ang mas nagpalundag ng puso ko ay ang pagkindat nito! My heart beats faster again. OMG! I immediately look away. Susmeyo Marimar!

Is that even possible? Heart please calm down. You don't know him don't be like that. Pagkausap ko sa aking sarili. The guy was leaning at the wall in the rooftop facing and yeah, looking at me with intensity.

Ipinagsawalang bahala ko nalang ang aking nakita. Pagod at gutom lang siguro ito. Nagpakawala muna ako ng isang buntong hininga para pakalmahin ang aking sistema. Pinikit ko saglit ang aking mga mata. Pagmulat ko siniguro kong ang roof top ang una kong makikita. Pero nadismaya ako ng wala naman akong nakitang tao. This isn't good nadismaya ako. Shit!

Inilibot ko pa ang aking mga mata sa paligid pero wala akong makitang mga mata na katulad ng nakita ko kanina. Tama! Tatango tango ako sa sariling naisip. Guni guni ko lang iyon. Pero bakit parang totoo? Ayst... Geez... Hindi ko alam na ganito pala ang epekto ng pagjojogging ng sobrang aga. Makajogging nalang kaya araw araw? Chos!

Kinuha ko na lang ang aking towel at umupo na ako para punasan ang aking pawis. Minutes later I felt someone sit beside me. I stilled. Shit! Ito ba yung lalaki kanina? Is he stalking me? Hindi na ba siya guni guni? Pinagsawalang bahala ko na nga lang siya kasi baka guniguni ko lang yun tapos ngayon nandito siya? Shit! Anong gagawin ko?

Pakiramdam ko ang lamig ng pawis ko pati ng kamay ko. Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan gayong kaya ko namang protektahan ang aking sarili. Pero I admit, there is something in his smile. Nakakapanghina ng tuhod. Pambihirang ngiti yan nakakatunaw. Susmeyo Marimar!

Hindi ko alam kung lilingon ba ako o hindi. Pakiramdam ko hindi na ako humihinga dahil sa kaba. Susmeyo Marimar! Kailan pa ako nagkaganito dahil lang sa isang ngite at kindat? Ngayon lang! Great!

"Hi, pwedeng makiupo?" tanong ng isang babae. Pakiramdam ko nabunutan ako ng tinik sa lalamunan. Hayyy.... Babae pala to. Buti naman.

I don't know how to act normal in front of the guy who just had my knees weak ang my heart to burst out from my chest because of his wink. Idagdag mo pa ang mga matang nakakalula. Shit! Ang gwapo yata ng guni guni ko. Talagang araw araw na ako magjojogging nito kung ganoong tanawin lagi ang sasalubong sa akin. Chos! I chuckled with that thought.

Nabaling ang aking tingin patungo sa babae. Hindi ko ipagkakailang she's also a beauty. She's tall, I guess she's 5'7? Matangkad siya ng kaunti sakin. She is somewhat pale in terms of skin tone. Semi-roman nose. Small, soft heart shape black colored lips, that complemented her round face.

Na-curious naman ako, ano kayang brand ng lipstick nito? Ang ganda eh bagay sa kaniya. Nagmukha siyang real version ng anak ni Dracula na si Mavis sa Hotel Transylvania iyon ngalang wala siyang bangs. She has this sterling gray eyes also that will invite you to look at it longer and be astonish by it's beauty.

Ehh? Bakit ganoon mga mata na napapansin ko ngayon? Pshh. But all I can say is I love her eyes already. She's also sexy. We have the same outfit the only difference is she's wearing color blue and a black rubber shoes. Nakalugay lang ang kaniyang jet black straight hair na hanggang beywang ang haba.

Tumikhim ito na nagpabalik sa akin sa reyalidad. Tinaasan pa ako nito ng kilay. Ehh? Nagtaas din ako ng kilay. Baka gusto yatang magpataasan ng kilay hindi ako magpapatalo no. Never! Nakita ko namang napangiwi ang babae.

"Ahm, is it okay if I sit here?" she asked again.

"Ah yeah, sure it's okay. That seat is vacant anyways." nonchalant kong ani at nagpatuloy nalang sa pagpupunas ng pawis.