~mafya~

2.bölüm

Oy vermeyeceğin bir hikayeyi
Okumamalısın
Yıldıza basmak zor olmamalı
Emek harcıyorum

Sabah yeni bir güne gözlerimi açtığımda vücudumdaki ağrılar hala duruyordu.

Yataktan kalkmaya çalıştığımda karnıma giren acıyla yüzümü buruşturup kendimi geri yatağa bıraktım.

Bu halde nasıl okula gidecektim merak konusuydu ama kalkmalı ve gitmeliydim daha ilk zamanlardan aksatmasam iyi olabilirdi.

Yandaki duran çekmeceyi açıp içinden bir ağrı kesici çıkardıktan sonra ağzıma atıp suyla beraber içtim.

Bir yarım saat daha yatakta dursam bir sorun olmazdı heralde en azından ağrılar geçene kadar

Ağrı kesici birazdan etki gösterirdi

Yatakta sırt üstü uzanıp gözlerimi tavana çevirdim.

Her ne kadar babamın beni dövmesine alışsamda vücudum hala alışamamıştı gerçi bir insanın vücudu nasıl dayak yemeğe alışabilirdiki.

Yarım saat boyunca boş boş kendi düşüncelerimle boğuştuktan sonra hissetmediğim ağrılarla beraber yataktan çıktım.

Artık böyleydi babam dövüyor ben ağrı kesicilerle ağrılarımı dindirmeye çalışıyordum.

Etkisi geçen ağrı kesiciyle bir daha içiyordum dayanılacak bir şey değildi vücudumdaki ezik yaraların acıları.

Kırık olan aynanın karşısına geçip üstümdekinin eteklerinden tutup yukarı doğru kaldırdım.

Babamın dün ve daha önceden yaptığı yaraların izleri hala duruyordu.

Morluk şeklinde hep üzerimde biz iz olarak kalıyorlardı

Hiç vücumdumdan bunların kaybolup pürüzsüz bir tene sahip olduğum bir halimi hatırlamıyorum.

Çünkü babam daha iyileşmeden aynı yere tekrar vurarak geçmemesini sağlıyordu.

Aynadan solgun yüzüme bakarken yanağımda ki kırmızılık dikkatimi çekti.

Babam daha önce dövsede hiç tokat atmazdı.

Sokakta biri görüp beni dövüyor sanmasınlar diye, çünkü bana savurduğu tehtidlerle benim konuşmayacağımı biliyordu.

Demekki o kadar gözü dönmüştü dün yoksa böyle bir hataya düşmezdi.

Daha fazla kendime bakmayı kesip üzerime öylesine bişiler geçirdim nasıl olsa dün kendime ayırdığım paradan bugün üstüme bişiler alacaktım.

Üzerimi giyindikten sonra çantamı alıp aşağı indim.

Eve şöyle bir baktıktan sonra üvey annemin evde olmadığını anladığımda bunu fırsat bilerek mutfağa ilerledim.

Rahat rahat bişiler yiyebilecektim sonunda evde olsaydı yememe sınır koyardı.

Mutfağa girdikten sonra karnımı doyuracak kadar bişiler yeyip daha fazla oyalanmadan evden çıktım.

Yürüyerek gideceğim için ve yolda kıyafet almak için başka biyere ugrayacağım için oyalanmamam gerekiyordu.

Yolda ilerlerken önümde duran ucuz kıyafetler satan bir mağazaya girip 2 tane üstlük 1 tane pantolan alıp çıktım.

Çok kaliteli olmadıkları için param bunlara yetmişti.

Mağazada yeni olanları giyip eskileri poşete koyup çantama koydum.