~mafya~

15.bölüm

___________________________________________

Hatırlatma:

"Şey evde canım çok sıkılıyor da bir kaç kitap alsak olurmu" diye masumca isteğimi sorarken saniyeler sonra onun bana bağırmasıyla sorunun neresinde hata yaptığımı merak ettim.

"Hayır! Alamayız sana galiba çok yüz verdim durmadan bir şey isteyip duruyorsun ne zannediyorsun bu masum ayağıyla her istediğinin olacağınımı" diye sertçe bağırarak kelimeleri telaffuz ederken olduğum yerde yok olmak istedim.

Neye bu kadar sinirlendiki, ne demiştim alt tarafı bir kitaptı parasımı yoktu buna içimden güldüm saçmalama efsun adam para içinde yüzüyordur. Peki ozaman neydi onu bu kadar sinirlendiren

"Özür dile-" konuşmama izin vermeden gene şertce sözümü kesti

"Özür dileme"

Bunlar son sözleri oldu gürültüyle sandalyesini geriye ittirip elleriyle saçlarını gerginlikte karıştırıp mutfaktan çıktı.

Onun gitmesiyle yalnız kalırken gözlerimin dolması hemen peşin sıra oldu.

Daha fazla yiyemeyeceğimi bildiğim için mutfaktan çıkarak bende hemen odama girip kapıyı kapatarak pencerinin önünde duran koltuğa kendimi bırakıp dizlerimi kendime çekerek ağlamaya başladım.
___________________________________________

İyi okumalar 🥀

Dakikalarca ağladım dışarıya bakan koltuğun üstünde içimdeki küçük hıçkırıklarımla neden bu kadar ağladığını bilmeden.

Gerçekten neydi beni bu kadar ağlatan o kadar iyi davranıp isteklerimi kabul ederken bir anda reddedip bağırması mı, sanmıyorum daha çok içimde bir yerlerde canım acıyordu ve ben buna ağlıyordum.

Ama buda bana bağırdıktan sonra ortaya çıkmıştı.

Anlayamıyordum bana bağırdığı  aklıma geldikçe hiç susmadan ağlamak istiyordum. İlk zamanlar burda durmak istemiyorum diye ağlarken birden ne olmuştu da bana bağırıyor diye ağlamaya başlamıştım..

İçimde yeşeren duyguların sebebini öğrenmek istemiyordum.

ağlamam odanın kapısının açılmasıyla kesilirken dönüp kim geldi diye bakmadım.

Çünkü kimseyi görmek istemiyordum. Burda yalnızca saatlerce ağlamak istiyordum.

"Efendim çaldım ama duymadınız iyimisiniz sesiniz dışarı geliyorda merak ettim" diye Ayşe yumuşak çıkan sesiyle merakla sorarken ona dönüp bakmadım. Benim bu bitmiş perişan ve ağlamaktan şişmiş gözlerimi görsün istemiyordum. Kafamı ona çevirmeden

Çatallaşmıs sesimle

"Yalnız kalmak istiyorum" dedim

Ses gelmezken hemen ardından odanın kapısı kapandı.

Sesim gerçekten o kadar dışarı gidiyormuydu ya oysaki ben sessiz olduğumu zannediyordum.

Düşünmedim bunu başka zaman olsa belki utanırdım ama duysundu beni ve vicdan azabı çeksindi.

Hah bu dediğime gülesim geldi onda vicdan varmıydıki azabını çekecekdi.

İçimden ona söverken yüzümü ıslatan yaşlarla koltukta biraz aşağı kayarak yorgunlukla gözlerimi kapattım.