Ms. Wattpader gone Bad?!

Chapter 2

POV
Ezra Light Zellton

2 days na ang nakalipas nang hatdan ako ni mama ng pag kain matapos non lahat ng dinadala niyang pag kain ay dikona kinakain, dahil nag tatampo ako sa kanya, nag kasagutan kasi kami nong bumalik siya para kunin ang pinag kainan ko.

                ~Flashback~

"Mabuti naman at kumain kana" saad nito

At binuksan ang bintana ko kaya nasisinagan tuloy ako ng araw.

"Isira mo ma" saad ko rito at nag taklob ng kumot

"Wag mo akong dramahan ezra ha, kung maka iyak at mag luksa ka parang ang namatay ay tao, mabuti nga sayo at binura yung wattpad mo ako nga dapat ang mag bubura non eh, kaya itigil mona ang drama mo!" Saad nito sabay hablot ng kumot

"Ma! Naman, wala kayong alam at isa pa totoong luha to, di ako piki kagaya niyo!" Sigaw ko at nag simula namang umiyak

Oo na bad na ako kasi sinagot sagot ko si mama, pero sana naman supportahan rin nila ang gusto ko, di yung palagi nila akong iniipit sa pangarap na gusto nila para sakin, may sarili akong gusto, pero di man lang nila sinusuportahan.

*pak

"Wag na wag mo akong sigawan ezra, yan ba ang natutunan mo sa kakabasa niyang wattpad ang sagot sagotin ako ha?!" Sigaw nito sakin

Napa ngawi ako dahil sa sakit ng pag kasampal nito sakin.

"Napag usapan na natin toh ma, akala ko ba papabayaan niyo ako basta maayos ang grade ko, pero bakit nakikialam pa kayo!?" Sigaw ko

"Yan po ba talaga ang tingin niyo sa Wattpad, puro masama ang nakukuha niyan?!" Dugtong ko pa

"At talagang sumasagot kapa ha" nag titimpi nitong sabi at sinampal ako muli

Masakit na ha.

"Wala ka talagang galang, ngayong lunes pumasok kana, kung ayaw mong ipatigil kita sa pag aaral, maliwanag ba ha?" Sabag duro nito sakin

Pero di na ako sumagot baka sampalin na naman ako, kaya yumuko nalang ako at humihikbing umiiyak.

"Maliwanag ba ezra?" Ulit nitong sabi

Pero na ka sara parin bibig ko.

"Bakit di ka sumasagot? Maliwanag ba ezra?" Inis nitong sabi

Pero di parin ako sumagot.

"Bata ka! Sumagot ka!" Malakas nitong sigaw na ikinagulat ko

"Opo!" Matigas at napipilitan kong sabi

"Ayusin mo!"

"Opo!" Ulit ko

"Lintik na bata ka, kahit sa pag sagot parang napipilitan kalang" inis nitong sabi at pinalo ako nong kutsara

"Alam niyo ma ang gulo niyo kausap, kung kanina sumasagot ako sinampal niyo ako tapos nong di ako sumagot, nainis kayo, tapos ng sumagot na ako pinalo niyo ako, ano ba talaga?" Iyak kong sabi

" ewan ko sayong bata ka, lumabas kana at itigil mo na yang kakadrama mo sa wattpad mo!" Sigaw nito

At inis na umalis sa kwarto ko.

Ang gulo niya kausap.

           ~end of flashback~

Kaya ayun simula non nag lock na ako ng pinto, humihingi ito ng tawad pero di ko pinapansin.

I'm a writer and a composer at reader na rin, pero di nila ako na suportahan kahit pag cheer man lang, but then i realize i have my self to cheer me up, my readers who always make me want to write more cause they want more, pero mas maganda siguro kung meron rin ang pamilya ko naka supporta.

Cut with the drama, gabi na kaya napag pasyahan kong lumabas at pumunta sa playground sa kabilang village, para narin makalanghap nang hangin.

Papasok narin ako bukas, di dahil sa yun ang gusto ni modra kundi mang huhunting ako sa kung sinong hina yupak ang bumura sa wattpad ko.

Maaga pa naman pasado 6:30 pa kaya pwede pa pumasok sa village na pupuntahan ko.