Ms. Wattpader gone Bad?!

Chapter 35

             Ezra Light Zellton

isang buwan na ang lumipas at sa loob ng isang buwan ang daming pinag bago.

na published na ang kwento ko, pero mas naging mailap na ako, tanging trabaho at aral nalang umiikot ang mundo ko.

minsan napapaiyak sa tuwing naaalala ang masakit na nakaraan.

kung totoosin nga ay miss ko na siya.

kumusta na kaya siya?

baka napano na siya sa mga misyon niya?

pero di ko alam kung handa na ngaba akong harapin siya.

nasasaktan parin ako, ang hirap kasi makalimot.

but i was tring my best, kung bibigyan lang ako ng pag kakataong mabuhay yun ay siya parin ang makakatuluyan ko, at hindi na kami mag kapatid.

pero hanggang hiling nalang.

"anak?" tawag ni mama

"bakit ma?" tanong ko rito

"mag bihis ka may e memeet tayo" saad nito na ikinataka ko

"sino po?" tanong ko

"basta" saad nito

"ma diba sabi ko wala ng secreto kaya sabihin mo na kung sino" saad ko rito bumuntong hininga naman ito

"e memeet natin ang papa mo at ang kapatid mo" saad nito na ikinagulat ko

"ma naman!" suway ko rito

"anak naman, alam kung masakit pero hindi sa lahat ng oras takbo ka nalang ng takbo sa kinatatakutan mo, minsan rin kailangan rin nating harapin ang totoo, ikaw na nga ang may sabi wala na tayong magagawa, kaya kahit ngayon lang mag kalinawan tayo sa lahat" mahabang salay say ni mama

"tama ka nga ma, pero ganon parin ayaw ko" saad ko

"anak, walang mapapala ang pa iiwas mo, dinner lang naman at isa pa gustong makita ni clark ang ama niya" saad nito

nag isip pa ako ng ilang minuto bago pumayag, may takot parin ako.

"handa kana ba anak?" tanong ni mama

"handa na po. ikaw bunso?" tanong kokay clark

"handa na ate" saad nito

pumasok kami sa isang magarang kainan.

kamusta na kaya siya?

"dun tayo anak nandito na sila" saad ni mama at naunang nag lakad patungo sa isang upuan na may nakaupong 3 lalaki at isang babae.

"nahuli ba kami" agaw pansin ni mama dahilan para mapatingin sila samin.

at muli ay nasilayan ko ulit ang mukha niya, mas gomwapo pa ito pero wala ng kabuhay buhay ang mukha nito.

gusto ko siyang yakapin pero parang na tood ata ako.

napatingin naman ako sa babaeng katabi niya, palihim naman akong napamura ng makita ang kabuuhan nito.

halos kita na kaluluha nito.

ano ba niya ito?

jowa?

di ko alam na ang cheap niya palang mamili.

di naman masakit dahil sobrang sakit.

"hindi naman, kakarating lang rin namin, maupo kayo" duon ako nabalik sa katinuan dahil sa pag salita ni papa

"kamusta kana?" panimulang tanong ni papa kay mama, halata sa mata nito ang pangungulila

"hito maganda parin" masayang saad ni mama

plastic talaga to, alam kung nasasaktan na pero pa manhid lang.

"ezra?" napatingin naman ako kay kuya harold

"na miss kita kuya harold" saad ko rito at tumayo at niyakap siya

"ako rin" saad ni kuya pabalik

bumalik naman ako sa upuan at tumingin kay papa.

"musta na po?" magalang kung tanong

"okay lang naman, patawarin mo ako anak" hinging paumanhin nito na ikinalihis ko ng tingin

"kalimutan na natin ang lahat wala naman tayong magagawa dahil ng yari na" saad ko

"ate" napatingin naman ako kay clark na nahihiyang tinawag ako

"sya nga pala pa si clark ang bunso" saad ko

"payakap nga" saad ni papa kay clark at tumayo naman ito at lumapit kay clark at humingi ng tawad.

huli kung tinignan si zailen.

kakayanin ko to kahit parang sasabog na ang puso ko, inaamin kung naiinis ako dahil sa lintang naladikit sa kanya but ano may limit kapatid lang ako.

"musta na kuya?" alinlangang pakikimusta ko rito

tipid itong ngumiti at kita ko sa mata ang lungkot nito na napalitan ng walang emosyon

"okay lang, by the way meet capella castillo my girlfriend" pakilala nito sa jowa niyang linta

kilala ko ito eh minsan ko na tong nakita, pero di ko alam kung saan.

"ow, nice to meet you ate Capella" ngiting saad ko nginitian naman niya ako pero plastic lang ang peg.

"kumusta na pala si ate ice kuya harold?" tanong ko kay kuya

i need to act like im already okay and not in pain i don't want him to see me that im weak.

"okay lang naman, by the way imbitado ka sa kasal namin ha" saad nito

"oo naman, exited na ako sa kasal niyo" saad ko

mabuti pa sila may happy ending ako wala.

punyetang tadhana.

nakaramdam naman ako na tinatawag ako ni kalikasan kaya tumayo na ako.

"cr lang po muna ako" saad ko at di na hinintay ang sagot nila at pumunta ng cr agad naman akong umihi at lumabas rin para mag hugas ng kamay.

"o my!" mahinang tili ko ng biglang pag tingin ko sa salamin ay nasa likuran ko na si zailen.

"ahh kuya anong ginagawa mo rito? diba sa kabila ang lalaki" saad ko rito

ano namang pakulo nito.

nabigla naman ako ng bigla niya akong hilain palapit sa kanya at niyakap ako ng mahigpit.

"i miss you"

3 words 8 letters that made me cry and hug him back.

akala ko kaya kung pigilan ang nararamdaman ko pero hindi bumigay ako.

"hindi ko kayang ganito tayo zailen, habang papalayo ako mas lalong lumalala ang nararamdaman ko, hindi ko alam kung ano ang gagawin ko, i cant hold back anymore" hagulhol ko

"i know, and i'm still waiting i love you" saad nito at hinalikan ako i respond but then i realize something that make me pushed him.

"mali ito! subrang mali! dapat wala na, may girlfriend kana pero hinahalikan mo ang kapatid mo, subrang mali" histirical kung sabi habang umiiyak.

"anong mali sa pagmamahal?" tanong nito na ikinatingin ko sa kanya

"walang mali sa pag mamahal pero satin meron dahil yung pag mamahalan na pinili natin ay labag sa batas ng tao at diyos" saad ko rito

"damn that rule!" sigaw nito

"i'm sorry, pero mali talaga ang mag mahalan tayo" saad ko at umalis roon

lumabas ako sa resturant at pumara ng taxi, te next ko nalang si mama na nauna na akong umuwi dahil masama ang pakiramdam ko.

akala ko tama ang lahat pero mali.

pero bakit kahit anong pilit kung itama ang mali iba ang sigaw ng puso ko mas ramdam ko na ang pilit kung tinatama na mali at tama na sa una palang.

nasasaktan na ako, may mas lalala paba?