Chapter 33

10 2 0
                                    

             Ezra Light Zellton

"papa" mahinang bulong ko

kita ko ang gulat sa mata niya, ni kahit ako di ko alam kung paano iproprosiso tong mga nakikita ko.

totoo pa ba ito?

baka naman panaginip to?

o baka naman plano lang ito?

"hey okay ka lang?" alalang tanong ni zailen

tinignan ko siya at tumingin ulit sa ama ko na ngayon ay nasa harap ko.

"siya ba ang papa mo zailen?" pilit kung hindi ma utal at umiyak.

pero parang yun na eh, kahit di na ako mag tanong alam ko na eh.

"oo, bakit may problema ba?" tanong nito

"hahaha!..." malakas kung tawa sabay ang pag tulo ng luha

"i'm sorry i have to leave, its nice to see you papa este mr. zhoa" mapaklang saad ko at umalis na ron.

bakit ganon?

akala ko ba nasa ibang bansa siya?

nagibang bahay lang pala.

pero ang daya eh, subra!

"baby!" napahinto naman ako sa paglalakad ng marinig ko ang boses na iyun.

hinarap ko siya at mapaklang ngumiti.

"mag hiwalay na tayo, kalimutan nating mahal natin ang isat isa, kuya" saad ko habang umiiyak habang diin kung sinabi ang huling salita.

"ano ba to? stepbrother? halfbrother? anak sa ama? kami ba ang kabit?" tawang tanong ko habang tumatawa pero umiiyak

THIRD PERSON POINT OF VIEW

everything went up side down, a happy ending that they were expecting turn into a disaster.

the scenario that happen a while ago made everyone confused.

but one thing for sure it was hopeless.

as zailen run after ezra he never expect about that thing would be like this and that.

"ano ba to? stepbrother? halfbrother? anak sa ama? kami ba ang kabit?" halong emosyong saad ni ezra

habang si zailen pilit na pinipilit ang sarili na walang nangyayaring ganito-ganyan.

"baby?" alinlangang tawag ni zailen sa jowa niya

"no! stop!" sigaw ng dalaga

"bulag kaba, can't you see it, it's over, were siblings, bawal tayo at siguro nga ay tama lang na nakilala ko ang pamilya mo!" sigaw ng dalaga sa lalaki

silang dalawa ay umiiyak na, di alintana ang pag hampas ng malamig na hangin dahil gabi na.

"but i love you" saad ni zailen

"then damn our love, lets forget that were into a relationship!" saad ng dalaga

"no! please lets not end this" pag susumamo ng lalaki

he is totally crazy he has in a right position to think right but he still choose the wrong and that was not to let go of their love.

"are you crazy?! sa mata ng tao bawal tayo kasi mag kapatid tayo sa ama, sa mata ng diyos bawal parin tayo!" sigaw ng dalaga at humahagulhul na sa kakaiyak

"i love you! but knowing about how both of us connected make me to back off and to unlove you and just hate everything, we can't do anything cause it's pointless, we we're meant to meet each other but no to love each other, we we're meant to love each other but not as a lover but as a brother and sister, we can't do anything for it's nothing, even if we cry blood in front of god we're still forbid to love each other!" pag sisigaw ng dalaga at napaluhod nalang ito

habang si zailen naman ay tahimik na umiiyak, at sinusuntok ang pader na nasa tabi niya at napasandal nalang dahil sa emosyong nararamdaman.

"nakakatawa mang isipin pero baliktarin man natin ang mundo mag kapatid tayo, kaya wala tayong rason para ipag laban itong nararamdaman natin sa isa't isa, love is powerful indeed but everything has a limitation and we're one of it" natatawang saad ng dalaga habang umiiyak

tumayo ito at hinarap ang lalaking minahal niya.

'parang kahapon lang abot na kita pero ngayon subrang labo na' saad ng dalaga sa isipan

hinawakan niya ang pisngi ng lalaki.

"im sorry but i love you and i hate it, we have to let go and start new, let's treat each other as a brother and sister, now i see the difirence... goodbye" huling saad ng dalaga at hinalikan ito sa pisngi at tinalikuran na si zailen

"hanggang sa muli kuya" mahinang bulong ng dalaga at umalis na

everything change just in one night, a night that full of pain and cries.

they were hurt, shocked and confused.

forsing their self that it's just a dream, but it's not.

it was the second best but turns out it was the worst of all nightmare they ever have.

people can be cruel but love can be your death.

Ms. Wattpader gone Bad?!Where stories live. Discover now