Ms. Wattpader gone Bad?!

Chapter 37

THIRD PERSON POINT OF VIEW

"san ko ba sisimulan, uhm...hi my queen, my baby" panimula ng binatang si zailen sa tinitignan ni ezra na video

"i miss you, and i love you, alam mo ba ng malaman kong mag kapatid tayo nasaktan ako pero patuloy parin kitang minamahal bilang mahal ko" dugtong ng binata at nagsisimula ng manubig ang mata ganon rin sa dalaga

"i thought loving you is the best and perfect but it's not it turns out forbidin" pag patuloy ng binata

"nakakatawa ngang isipin no na kapatid ko minahal ko, pero anong magagawa ng ko kung ikaw talaga ang laman nito" saad ni zailen habang turo ang puso

"bobo na kung bobo pero kahit mag kapatid tayo gusto ko ikaw parin ang babaing ihaharap ko sa altar" naiiyak na saad ng lalaki

"but you let go, but i know you choose the right thing to do, but why it feels like everything is wrong, i love you and i never leave you" saad ng lalaki

"pero sabi mo nga wala na tayong magagawa kasi mag kapatid tayo at bawal yun, gusto kong maging selfish, wala akong paki kung may batas na bawal mag mahalan ang mag kapatid, basta masaya akong mamahalin mo ako, pero wala eh, ito ang wakas natin" iyak na saad ng lalaki habang ang dalaga ay todo iyak na.

"this is how we end, and i can't take it anymore" hagulhul ng lalaki at ganon rin ang dalaga.

"you we're once being mine but its all gone, so many things to choose but we end to choose each other yet destiny didn't"

"and maybe by  now wala na ako, alagaan mo sarili mo my queen, sana sa susunod nating buhay ay maging tayo parin pero hindi na bawal, patawad kung iiwan kitang luhaan, wala mang kasiguraduhan kung makakaligtas pa ako, pero umaasa akong hihintayin mo ako mapa bangkay man o hindi, mahal kita ezra"

"i love you by day and night, i love you how the starry night make you smile, i love you and no one can till where it end, goodbye my love see you in your dreams"

huling saad ng binata na umiiyak at nawala na, halos habol hininga si ezra dahil sa kakaiyak.

hindi siya bobo para di niya malaman ang gustong ipahiwatid ng binata, agad siyang tumayo at kinuha ang susi ng motor niya.

tumakbo palabas ng resturant habang ang nag aalala namang tinignan siya ng mga kasama, ng makasakay si ezra sa motor pinaharorot niya agad ito patungo sa bahay nina zailen.

"subukan mo lang mamatay zailen papatayin kita ulit" iyak na saad ng dalaga habang nag mamaniho

"hindi talaga kita mapapatawad" dugtong pa nito

"kung kailan mamahalin na kita, di na kita iiwan saka ka naman mangiwan, animal ka talaga" inis na saad ng dalaga

"baby? my king? don't leave me" saad ng dalaga at siya namang nakarating siya sa bahay ng binata

agad siyang nag door bell na agad namang pinagbuksan ng gate.

"pasok po kayo ma'am ezra" saad ng katulong

walang alinlangan agad itong pumasok, gulat namang napatingin ang mga taong nasa loob habang tinitignan ang dalagang di mapakali at umiiyak.

"si zailen?" tanong ng dalaga

"wala siya dito hija, may mission sila sa aurora" sagot ng ama nito

"no! bakit niyo pinayagan!" nag wawalang sigaw ng dalaga at umalis na roon

gulo namang napatingin ang mga taong naiwan sa loob at agad ring napatakbo sa labas para habulin si ezra.

pero hindi nila nagawa dahil mabilis na umalis ang dalaga at mabilis na nagpatakbo.

"anak!" sigaw ng ama nito

"dilikado si ezra wala siya sa katinuan, baka mapano pa siya" saad ni harold at agad namang pumunta sa garahi para kunin ang sasakyan at sundan ang dalaga.

naguguluhan man sila pero alam nilang may mali.

sa kabilang dako naman seryusong nakikipag laban si zailen at nakikipag palitan ng bala sa kalabang rebelde.

malapit lang siya sa pangpang habang nakikipag palitan ng putok ng baril, sa di inaasahan ay nabaril siya sa balikat sanhi para mapaatras siya pero sa di inaasahan ay nasa dulo na siya ng pangpang at dahil sa pag atras nito ay ang naging dahilan para mahulog siya.

napangiti ito ng mapakla habang iniisip ang mahal niyang dalaga at tahimik na namamaalam rito.

sa kabilang dako naman...

"hintayin mo ako zailen" saad ng dalaga habang patuloy parin sa pag mamaniho.

wala na siyang paki kung gano na siya kabilis mag patakbo ang gusto lang niya ay makita ang mahal niya at pigilan sa plano nito.

pero sa di inaasahan, may isang truck na patungo sa kina roroonan niya.

wala pamang isang minuto naramdaman niya nalang ang sarili niya na naliligo sa sariling dugo at pamamanhid ng katawan.

pero kahit hirap na siya ay pilit siyang gumagabang at sunod sunod tinatawag ang pangalan ng mahal niyang lalaki.

pero di na kinaya at lahat ng pananaw niya ay ng dilim na.

halos mawalan ng lakas si harold ng makita ang sinapit ng dalaga, dali dali niya itong nilapitan at inilagay sa sasakyan at tumungo sa hospital.

"wag kang mamamatay ezra, malapit na tayo sa hospital, wag mo kaming iwan, wag mong iwan si zailen" saad ni harold at kinuha ang cellphone at tinawagan ang pamilya nila.

habang nakatanggap ng tawag ang ama ni ezra may tumawag rin sa telepono sa bahay nila na sinagot naman ng asawa nito.

"ano!" sabay sigaw ng mag asawa at napatingin sa isa't isa.

"anong nagyari dito?" tanong sa tito ni zailen na kakarating lang

"si ezra/si zailen" sabay sabi ng mag asawa na ikinatingin ulit nila sa isat isa

"bakit anong ng yari?" tanong ng chif

"nasa hospital ang anak ko" sabay ulit sabi ng mag asawa na mas ikinagulat nila at agad na pumuntang garahi.