Ms. Wattpader gone Bad?!

Chapter 17

POV
Ezra Light Zellton

nagising ako dahil nakaramdam ako ng gutom. pero ng tatayo na sana ako ng nakaramdam ako ng mabigat na bagay sa tiyan ko.

"holy cow!" sigaw ko

blag*

"ouch!" sigaw nito sa sakit ng mahulog ito sa lupa at matalim akong tiniganan.

"ehhehehe" turan ko at inalalayan itong tumayo.

nakalimotan ko kasi na nakitulog pala tong gatas na ito.

"are you crazy? why did you push me?" inis nitong tanong

"may dalaw kaba? ha? sorry, diko sinasadya, ikaw na nga tinulungan, galit pa" saad ko sabay irap at humarap sa salamin at tinalian ang buhok ko.

"tsk"rinig kong asik niya

"you should eat and take your med, its already 6:49 pm" rinig kong saad nito

"pa-" di ko natuloy ang sasabihin ko ng pag lingon ko sa gawi niya ay wala na siya don.

lumabas nalang ako para kumain na.

"Ms. zellton" tawag ni prof sakin

"yes sir?" tanong ko

"the second lieutenant order us to give this to you" saad ni prof sabay lahad sa isang paper bag.

"thank you po" saad ko

"wahh my favorite!" mahinang tili ko at may ngiti sa labing bumalik sa tent ko.

dun nalang ako kakain, ang laman ng paper bag eh isang minudo, at pinakbit at kanin narin with a soda can, perfect panghapunan.

"salamat sa pagkain" bulong ko sa kawalan

"hmmm! ang sarap" commento ko sa kinakain ko

"in fairness bumait ang gatas" patango tango kong saad sa kawalan.

matapos akong kumain, niligpit ko agad ang pinag kainan ko, at lumabas muna, para makalanghap ng sariwang hangin.

at ngayon ay nasa fieled nila ako, kanina pa ako paikot ikot rito.

"good evening"

"ay palakang gwapong alimango!" sigaw ko sa gulat at inis na lumingon sa animal na gumambala sa pag lalakad ko.

"sorry, i didn't mean it" hingi nitong depensa, pero ang lamig ng boses

pinang singkitan ko siya ng mata, akala ko si zailen di pala, pero familiar siya sakin.

"have we meet before?" tanong ko rito

"the girl in the play ground" kalma nitong sabi

the girl in play ground?

"ikaw yung amo ni hans?" tanong ko rito

at tumango lang ito.

"long time no see" saad ko lang rito at naglakad na, ramdam ko naman na sumunod siya

"yeah"

"so, isa kaba sa mga schoolmate ko, pero bakit di kita nakita?" tanong ko

"a student? your funny, look at me, am i a student, by the looks and the outfit" tila di makapaniwala nitong saad, kaya konot noo ko siyang tinignan.

"ow, sorry, ngayon ko lang nakita ang suot mo, first lieutenent" hinging depensa ko.

his waring a military uniform.

"it's okay, maraming namamatay sa maling akala"

"heheheh"turan ko nalang

"so you are?" tanong nito